| Een gezondheidszorgsysteem met één betaler is een model waarbij één publieke entiteit, meestal de overheid, optreedt als primaire verzekeraar voor alle burgers. In plaats van dat veel particuliere verzekeringsmaatschappijen verschillende segmenten van de bevolking dekken, is er één fonds dat de gezondheidszorg betaalt. Dit fonds wordt doorgaans gefinancierd via belastingen.
Belangrijkste kenmerken:
* Eén betaler: Eén entiteit (de overheid) betaalt voor gezondheidszorgdiensten.
* Universele dekking: Iedereen is gedekt, ongeacht arbeidsstatus, inkomen of gezondheidstoestand.
* Overheidsfinanciering: Het systeem wordt voornamelijk gefinancierd via belastingen.
* Onderhandelde prijzen: De enige betaler heeft vaak een aanzienlijke invloed om met zorgaanbieders over lagere prijzen te onderhandelen.
* Regelgeving: De overheid reguleert doorgaans de gezondheidszorgdiensten, prijzen en toegang.
Het is belangrijk op te merken dat, hoewel het aspect 'enkele betaler' centraal staat, de specifieke details van een systeem met één betaler sterk kunnen variëren. Sommige systemen staan bijvoorbeeld particuliere verzekeringen toe voor aanvullende dekking, terwijl andere strikt openbaar zijn. De omvang van de overheidsregulering en de specifieke methoden voor financiering en dienstverlening kunnen aanzienlijk verschillen van land tot land (zelfs binnen landen in de loop van de tijd). Canada en Groot-Brittannië dienen vaak als voorbeeld, maar hun systemen vertonen cruciale verschillen. |
