1.VET (origineel):

De originele versie van FAT, simpelweg FAT genoemd, werd geïntroduceerd in de begindagen van de computer en werd gebruikt in MS-DOS en vroege Windows-besturingssystemen. Het is eenvoudig en gemakkelijk te implementeren, maar heeft beperkingen op het gebied van efficiëntie, vooral bij grotere schijfgroottes.

2. FAT12:

FAT12 is een verbetering van de oorspronkelijke FAT die 12 bits gebruikt om informatie over elk bestandscluster op te slaan. Het biedt een kleine toename in efficiëntie vergeleken met de originele FAT, maar heeft nog steeds beperkingen in termen van schijfruimtegebruik en prestaties.

3. FAT16:

FAT16 gebruikt 16 bits om bestandsclusterinformatie op te slaan, waardoor een groter aantal clusters mogelijk is en dus een efficiënter gebruik van schijfruimte. Het werd vaak gebruikt in MS-DOS en vroege versies van Windows.

4. FAT32:

FAT32 is een uitbreiding van FAT16 die 32 bits gebruikt om bestandsclusterinformatie op te slaan, waardoor de efficiëntie en capaciteit van schijfopslag aanzienlijk wordt vergroot. Het wordt breed ondersteund door verschillende besturingssystemen en apparaten en wordt nog steeds vaak gebruikt in USB-drives en andere verwijderbare opslagapparaten.

5.exFAT (uitgebreide bestandstoewijzingstabel):

exFAT is een modern bestandssysteem dat door Microsoft is geïntroduceerd om de beperkingen van FAT32 aan te pakken. Het maakt gebruik van 64-bit clustervermeldingen, waardoor een veel grotere schijfcapaciteit en verbeterde prestaties mogelijk zijn. exFAT wordt ondersteund door moderne besturingssystemen en wordt vaak gebruikt in grotere USB-drives, SD-kaarten en andere opslagapparaten met hoge capaciteit.

Deze FAT-typen variëren qua efficiëntie, capaciteit, compatibiliteit en prestaties. De keuze voor het FAT-type hangt af van de grootte en de aard van het opslagapparaat, evenals van de besturingssystemen en apparaten die toegang moeten hebben tot de gegevens die erop zijn opgeslagen.