Ingenieurs hebben waarschijnlijk verschillende methoden gebruikt:

* Mechanische inspectie: Nauwkeurig onderzoek van de interne componenten van de muis (de rollen, encoders en hun verbindingen) om eventuele fysieke obstakels, verkeerde uitlijning of slijtage te identificeren die onregelmatige bewegingen of sprongen in de cursor veroorzaken. Dit kan het gebruik van een vergrootglas, het afstellen van schroeven, het opruimen van vuil of het vervangen van versleten onderdelen inhouden.

* Signaaltracering: Het gebruik van oscilloscopen of andere elektronische testapparatuur om de elektrische signalen te controleren die worden gegenereerd door de encoders van de muis om vast te stellen waar het signaal luidruchtig of beschadigd raakt, wat duidt op defecte verbindingen, beschadigde draden of problemen met het coderingsmechanisme zelf.

* Softwarefoutopsporing: Als de muis digitaal met de computer zou communiceren, zouden ingenieurs de softwarestuurprogramma's of firmware moeten debuggen om ervoor te zorgen dat de signalen correct werden geïnterpreteerd en vertaald in cursorbewegingen. Dit kan het onderzoeken van code op fouten inhouden, het gebruik van logtools om signaalwaarden bij te houden, of het uitvoeren van tests onder verschillende omstandigheden om het probleem te isoleren.

* Systematische eliminatie: Een gebruikelijke strategie voor het oplossen van problemen zou het systematisch isoleren van potentiële probleemgebieden zijn. U kunt bijvoorbeeld vermoedelijk defecte componenten vervangen (bijvoorbeeld een nieuw encoderwiel) om te zien of het probleem daarmee is opgelost. Dit helpt om de oorzaak van het probleem te achterhalen, in plaats van alleen de symptomen te verhelpen.

Kortom, het oplossen van problemen met de vroege muis was een combinatie van nauwgezet mechanisch werk, zorgvuldige elektrische metingen en systematisch debuggen van software - een weerspiegeling van het multidisciplinaire karakter van de vroege computertechniek.