ATA is een interfacestandaard voor het aansluiten van opslagapparaten zoals harde schijven (HDD's) en solid-state drives (SSD's) op een computer. Het werd oorspronkelijk eind jaren zeventig ontwikkeld door Western Digital, Compaq en IBM en wordt sindsdien op grote schaal gebruikt in personal computers.

ATA-schijven gebruiken een parallelle interface, wat betekent dat gegevens bit voor bit over meerdere draden worden overgedragen. Dit kan de snelheid van de gegevensoverdracht beperken in vergelijking met nieuwere seriële interfaces zoals SATA, maar ATA-schijven worden nog steeds veel gebruikt in oudere computers en budgetvriendelijke apparaten.

Er zijn verschillende versies van de ATA-standaard, elk met zijn eigen verbeteringen en hogere gegevensoverdrachtsnelheden. De meest voorkomende ATA-versies zijn:

* ATA-1 , ook bekend als IDE (Integrated Drive Electronics), ondersteunt een maximale gegevensoverdrachtsnelheid van 16,6 megabits per seconde (Mbps)

* ATA-2 ondersteunt een maximale gegevensoverdrachtsnelheid van 33,3 Mbps

* ATA-3 , ook bekend als ATA/33, ondersteunt een maximale gegevensoverdrachtsnelheid van 33,3 Mbps en introduceert functies zoals Bus Master DMA en Ultra DMA

* ATA-4 , ook bekend als ATA/66, ondersteunt een maximale gegevensoverdrachtsnelheid van 66,6 Mbps en introduceert functies zoals PIO Mode 4 en Ultra DMA Mode 2

* ATA-5 , ook bekend als ATA/100, ondersteunt een maximale gegevensoverdrachtsnelheid van 100 Mbps en introduceert functies zoals Ultra DMA Mode 3

Na ATA-5 werd de Parallel ATA (PATA)-interface geleidelijk vervangen door de Serial ATA (SATA)-interface, die snellere gegevensoverdrachtsnelheden en diverse andere voordelen biedt. SATA-schijven worden nu vaak gebruikt in moderne computers.