De onderdelen begrijpen:

* Webcrawler (ook bekend als Web Spider, Bot): Een geautomatiseerd programma dat systematisch op het World Wide Web surft. Het doel is om websites te indexeren en informatie te verzamelen. Zoekmachines zoals Google gebruiken crawlers om websites te ontdekken en te categoriseren voor zoekresultaten. Legitieme webcrawlers volgen regels (gedefinieerd in `robots.txt`-bestanden) die specificeren tot welke delen van een website ze toegang hebben.

* Virus: Een type malware dat een hostbestand (zoals een uitvoerbaar programma of document) infecteert en zichzelf repliceert. Het verspreidt zich door andere bestanden op hetzelfde systeem te infecteren of door zichzelf naar andere systemen te kopiëren (bijvoorbeeld via gedeelde schijven, e-mailbijlagen, USB-drives). Virussen voeren vaak kwaadaardige acties uit, zoals het stelen van gegevens, het beschadigen van bestanden of het verkrijgen van controle over de geïnfecteerde machine.

Wat een 'webcrawlervirus' waarschijnlijk inhoudt:

Een kwaadaardig programma dat wordt omschreven als een ‘webcrawlervirus’ combineert waarschijnlijk de volgende kenmerken:

1. Crawlvermogen: Het zou webcrawltechnieken gebruiken om:

* Zoek nieuwe hosts: Zoek op internet naar kwetsbare websites of servers die u kunt infecteren. Dit kan inhouden dat u moet zoeken naar specifieke softwareversies met bekende beveiligingsfouten, open poorten of verkeerd geconfigureerde servers.

* Verspreiden: Als het virus webpagina's kan infecteren, kan het kruipen om nieuwe pagina's te vinden om te infecteren en zichzelf over websites verspreiden. Dit lijkt meer op een *webworm* (zie hieronder) dan op een traditioneel virus.

* Verzamel informatie: Crawl websites om gevoelige informatie te stelen, zoals e-mailadressen, wachtwoorden, creditcardnummers of andere persoonlijke gegevens.

* Malware verspreiden: Identificeer kwetsbare websites die kunnen worden gebruikt om andere malware te hosten of te verspreiden.

2. Viraal gedrag (replicatie en infectie):

* Bestanden infecteren: De crawlercomponent kan websites identificeren waar deze bestanden kan uploaden en infecteren (bijvoorbeeld PHP-scripts, JavaScript, afbeeldingen met ingebedde kwaadaardige code). Hierdoor lijkt het qua manier waarop het zich verspreidt meer op een traditioneel virus.

* Zelfreplicatie: De malware zou een mechanisme nodig hebben om zichzelf te repliceren, wat betekent dat de code moet worden gekopieerd en in andere bestanden of systemen moet worden geïnjecteerd.

3. kwaadwillige acties: Zodra een systeem of website is geïnfecteerd, kan het ‘virus’ typische kwaadaardige activiteiten uitvoeren:

* Gegevensdiefstal: Gevoelige informatie stelen.

* Systeemcompromis: Krijg controle over het geïnfecteerde systeem.

* Denial of Service (DoS): Lanceer aanvallen op andere systemen.

* Spamdistributie: Gebruik geïnfecteerde systemen om spam-e-mails te verzenden.

* Ransomware: Versleutel bestanden en eis losgeld voor de ontsleuteling ervan.

Belangrijkste verschillen met andere soorten malware:

* Webworm: Een webworm is nauwer verwant aan het concept. Een webworm maakt misbruik van kwetsbaarheden in webapplicaties (zoals formulieren of scripts) om zichzelf over websites heen te repliceren. Het infecteert niet noodzakelijkerwijs lokale bestanden op een server zoals een traditioneel virus dat zou doen, maar het gebruikt het internet als voornaamste verspreidingsmethode. Een ‘webcrawlervirus’ kan worden gezien als een hybride van een virus en een webworm.

* Botnet: Een botnet is een netwerk van gecompromitteerde computers ("bots") dat wordt bestuurd door één enkele aanvaller. Hoewel een 'webcrawlervirus' *kan* worden gebruikt om een ​​botnet te bouwen (door systemen te infecteren en deze aan het botnet toe te voegen), beschrijft de term zelf in de eerste plaats het infectiemechanisme, en niet noodzakelijkerwijs het botnet zelf.

Voorbeeldscenario's:

* Een malwareprogramma doorzoekt het internet op zoek naar websites met verouderde versies van WordPress. Vervolgens maakt het misbruik van een bekende kwetsbaarheid om een ​​kwaadaardig PHP-script te uploaden dat de server infecteert. Het script kan vervolgens gegevens van de website stelen en het internet opnieuw doorzoeken om andere kwetsbare WordPress-sites te vinden.

* Een programma doorzoekt het internet op zoek naar onbeveiligde databases (bijvoorbeeld MongoDB-instanties zonder authenticatie). Vervolgens extraheert het de gegevens en verkoopt deze op het dark web. Hoewel dit voorbeeld zich richt op gegevensdiefstal in plaats van replicatie, demonstreert het het 'crawling'-aspect.

Samengevat:

Hoewel de term 'webcrawlervirus' geen standaardterm is, suggereert deze een kwaadaardig programma dat webcrawltechnieken combineert met virale replicatie en kwaadaardig gedrag. Het zou de mogelijkheid benutten om het internet te doorzoeken om nieuwe hosts te vinden, zichzelf te verspreiden en kwaadaardige acties uit te voeren op geïnfecteerde systemen of websites. Zie het als een hybride van een traditioneel virus en een webworm, met de nadruk op het benutten van webcrawling voor verspreiding en kwaadaardige doeleinden. Het is van cruciaal belang om uw software en systemen up-to-date te houden met de nieuwste beveiligingspatches om u tegen dit soort bedreigingen te beschermen. Gebruik ook sterke wachtwoorden en wees voorzichtig bij het klikken op links of het downloaden van bestanden van onbekende bronnen.