| Een "gedeactiveerd virus" verwijst naar een virus dat niet meer in staat is een infectie te veroorzaken. Dit wordt bereikt via verschillende methoden die het replicatievermogen van het virus beschadigen of vernietigen. Deze methoden omvatten:
* Warmte-inactivatie: Het virus blootstellen aan hoge temperaturen.
* Chemische inactivatie: Gebruik van chemicaliën zoals formaldehyde of bèta-propiolacton om virale eiwitten en nucleïnezuren te modificeren.
* Stralingsinactivatie: Het gebruik van ultraviolet (UV) licht of ioniserende straling om viraal genetisch materiaal te beschadigen.
Belangrijk is dat een gedeactiveerd virus dat niet is hetzelfde als een verzwakt of verzwakt virus. Een verzwakt virus leeft nog steeds en kan zich vermenigvuldigen, maar het is aangepast om minder virulent te zijn (minder waarschijnlijk een ernstige ziekte te veroorzaken). Een gedeactiveerd virus is volledig niet-infectieus.
Gedeactiveerde virussen zijn cruciaal bij de ontwikkeling van vaccins. Veel vaccins, vooral die tegen polio en hondsdolheid, maken gebruik van gedeactiveerde (geïnactiveerde) virussen om een immuunrespons te stimuleren zonder de ziekte te veroorzaken. Het immuunsysteem leert het virus herkennen en bestrijden, maar de gedeactiveerde deeltjes kunnen geen infectie veroorzaken. |
