* Natuurlijkheid en onvoorspelbaarheid: Authentieke dialogen volgen geen perfect gestructureerd script. Het is rommelig, met onderbrekingen, valse starts, onvolledige zinnen en raaklijnen. Sprekers kunnen afhaken, halverwege een zin van gedachten veranderen of zichzelf tegenspreken.

* Realisme in taal: Het gebruikte taalgebruik weerspiegelt de achtergronden, het opleidingsniveau en de relaties van de sprekers. Het omvat straattaal, spreektaal, regionale accenten (indien van toepassing) en grammaticale onvolkomenheden die veel voorkomen in alledaagse spraak. Het vermijdt al te formeel of kunstmatig taalgebruik.

* Subtekst en implicatie: Veel van wat er wordt gecommuniceerd, wordt niet expliciet vermeld. Betekenis wordt overgebracht via de toon van de stem, lichaamstaal (die moeilijker schriftelijk vast te leggen is), pauzes en indirecte uitspraken. De lezer of luisteraar moet betekenis afleiden uit onuitgesproken signalen.

* Karaktergestuurd: De dialoog moet de individuele persoonlijkheden en relaties van de sprekers weerspiegelen. Elk personage moet een aparte stem en communicatiestijl hebben. De manier waarop ze spreken onthult hun gedachten, gevoelens en motivaties.

* Doel en functie: De dialoog dient een doel binnen de grotere context, of het nu gaat om het vooruitbrengen van de plot, het onthullen van karakter, het opbouwen van relaties of het creëren van spanning. Het is niet alleen maar opvulling.

* Vermijden van "op de neus"-dialoog: Dit verwijst naar een dialoog waarin expliciet wordt aangegeven wat het personage al denkt of voelt. Authentieke dialoog impliceert betekenis in plaats van deze duidelijk te verwoorden.

Kortom, authentieke dialoog heeft tot doel een geloofwaardige en boeiende interactie te creëren die aanvoelt als het afluisteren van een echt gesprek. Het gaat minder om perfect vormgegeven zinnen en meer om het vastleggen van de nuances en complexiteiten van menselijke communicatie.