De manier waarop de meeste magnetische schijven werk omvat het principe van de magneto-weerstand. De weerstand van een materiaal biedt bij het uitvoeren van elektriciteit vermindert wanneer het wordt doorgegeven in de buurt van een magnetisch veld . Een magnetische schijf heeft meestal een sonde hoofd met een elektrische schakeling en een bewegende strook van magnetisch materiaal dat eronder passeert . Het magnetisch materiaal is samengesteld uit stoffen zoals nikkel , kobalt , chroom , wolfraam , rhodium , koper en goud .
Probes

de stukjes magnetisch materiaal opgeslagen drives zijn kleiner en kleiner geworden , hebben de sondes dat hun magnetische velden te detecteren eveneens moest steeds gevoeliger geworden . Probes die een grotere magnetische weerstand kunnen kleinere veranderingen te detecteren in magnetische velden. De mate van weerstand gemeten komt overeen met de digitale 1s en 0s die digitale informatie over te brengen . De sondes zijn gemaakt van soortgelijke verbindingen van magnetisch materiaal zoals magneetband .
Nanodraden

ingenieurs naderen de fysieke grenzen van wat kan worden gedaan met meer traditionele methoden van magnetische opslag , zijn ze experimenteren met nieuwe materialen . Bijzonder veelbelovend zijn nanomaterialen gemanipuleerd op moleculair niveau . Nanodraden van het materiaal bismut , bijvoorbeeld , zijn gevonden in staat te zijn extreme gevoeligheid wanneer genoemde dunne vezels tussen goud en in de standaard magneetband . De toekomst belooft veel veranderingen in het gebruikt voor magnetische opslag materialen .