Het algoritme van de bankier is een algoritme voor het toewijzen van bronnen en het vermijden van impasses dat wordt gebruikt in besturingssystemen.
Het heeft tot doel impasses te voorkomen door ervoor te zorgen dat processen op een veilige manier bronnen kunnen opvragen en vrijgeven, waardoor situaties worden vermeden waarin processen voor onbepaalde tijd kunnen worden geblokkeerd terwijl ze op bronnen wachten.
Belangrijkste elementen van het bankiersalgoritme:
1. Bronnen: Vertegenwoordigt de beschikbare systeembronnen, zoals CPU, geheugen en apparaten.
2. Processen: Vertegenwoordigt de gelijktijdige processen die bronnen aanvragen en vrijgeven.
3. Toewijzingsmatrix (A): Een matrix die de huidige toewijzing van middelen aan processen bijhoudt.
4. Matrix maximale behoeften (M): Een matrix die de maximale hoeveelheid van elke resource specificeert die een proces nodig heeft.
5. Beschikbare vector (A): Vertegenwoordigt het huidige aantal beschikbare bronnen van elk type.
Hoe het werkt:
- Aanvankelijk wordt de Beschikbare Vector ingesteld op het totale bedrag van elke hulpbron.
- Een proces vraagt om een hulpbron door zijn verzoekvector in te dienen (de hoeveelheid van elke hulpbron die het nodig heeft).
- Het algoritme controleert of het verzoek kan worden ingewilligd zonder dat dit tot een onveilige toestand leidt (waarbij geen enkel proces de uitvoering kan voltooien vanwege een tekort aan middelen).
- Als het verzoek veilig kan worden ingewilligd, wordt de toewijzingsmatrix bijgewerkt en wordt de beschikbare vector dienovereenkomstig aangepast.
- Wanneer de uitvoering van het proces is voltooid, worden de toegewezen bronnen vrijgegeven, waarbij zowel de toewijzingsmatrix als de beschikbare vector worden bijgewerkt.
Het algoritme herhaalt dit proces voor elk resourceverzoek en zorgt ervoor dat er geen impasses optreden. Het vermijden van impasses wordt bereikt door verzoeken te weigeren die zouden leiden tot een toestand waarin geen enkel proces de uitvoering ooit kan voltooien.
Betekenis:
- Het bankiersalgoritme zorgt ervoor dat middelen op een veilige manier worden toegewezen, waardoor impasses worden voorkomen.
- Het biedt een theoretische basis voor het ontwerpen van mechanismen om impasses in besturingssystemen te vermijden.
- Het dient als een conceptueel raamwerk voor het begrijpen van de toewijzing van middelen en het voorkomen van impasses.
Hoewel het bankiersalgoritme in theorie deugdelijk is, kan het vanwege zijn pessimistische aard inefficiënties in praktische systemen introduceren. |