* `mysql` systeemdatabase: Veel serverbrede en globale opties zijn opgeslagen in tabellen in de `mysql`-database. Dit omvat zaken als gebruikersaccounts, subsidies en enkele serverconfiguratievariabelen. Het bevat echter niet *alle* serveropties.

* De optiebestanden van de server: De primaire locatie voor opties op serverniveau bevindt zich in de optiebestanden van de server. De exacte locatie en bestandsnaam(en) zijn afhankelijk van uw besturingssysteem en hoe MySQL is geïnstalleerd, maar veel voorkomende namen zijn `my.cnf` (of `my.ini` op Windows) en soortgelijke varianten. Deze bestanden bevatten richtlijnen die verschillende parameters instellen, zoals poortnummers, buffergroottes en tekensets. Deze worden gelezen bij het opstarten van de server.

* `information_schema` database: Deze database biedt een gestructureerd overzicht van veel aspecten van de MySQL-server, inclusief enkele databasespecifieke opties. Het is op zichzelf geen opslaglocatie, maar het biedt u een manier om de status van verschillende opties op te vragen. Het is een alleen-lezen weergave van de onderliggende datastructuren.

* Prestatieschema: Voor gedetailleerde informatie over prestatiemonitoring is de database 'performance_schema' een goede bron. Hoewel het niet strikt 'opties' zijn, biedt het inzicht in hoe verschillende serverinstellingen de prestaties beïnvloeden.

* InnoDB-gegevenswoordenboek: Voor opties die verband houden met de InnoDB-opslagengine (zoals de grootte van de bufferpool), wordt een groot deel van de informatie bijgehouden in de interne datadictionary van InnoDB. Dit is in de meeste gevallen niet rechtstreeks toegankelijk via SQL-query's.

Kortom, er is niet één locatie. De informatie wordt verdeeld over configuratiebestanden, systeemdatabases en interne datastructuren van de opslagmotoren. De configuratiebestanden zijn de primaire plaats waar opties worden *ingesteld*, terwijl de systeemdatabases een manier bieden om aspecten van de huidige configuratie *op te vragen*.