Hier is een vereenvoudigde uitleg van hoe datacompressie werkt:

1. Identificatie van redundantie :De eerste stap omvat het analyseren van de gegevens om overtollige patronen of repetitieve elementen te identificeren. Deze redundanties kunnen zich op verschillende niveaus voordoen, zoals binnen individuele karakters, reeksen karakters of grotere datablokken.

2. Codering :Zodra overtollige elementen zijn geïdentificeerd, worden ze vervangen door kortere codes of symbolen. Deze codes dienen als representatie voor de redundante gegevens, waardoor deze op een meer gecomprimeerde manier kunnen worden opgeslagen. Verschillende compressie-algoritmen gebruiken verschillende coderingsmethoden om optimale compressie te bereiken.

3. Decodering :Wanneer de gecomprimeerde gegevens moeten worden geopend of gebruikt, ondergaat deze het omgekeerde proces van decodering. De codes of symbolen die tijdens de compressie worden gebruikt, worden geïnterpreteerd en teruggebracht naar hun oorspronkelijke vorm, waarbij de oorspronkelijke gegevens worden gereconstrueerd.

4. Verliesloze versus verliesgevende compressie :Er zijn twee hoofdtypen gegevenscompressietechnieken:verliesloze compressie en verliesgevende compressie. Bij verliesvrije compressie blijven alle originele gegevens behouden zonder enige wijziging, zodat de gedecomprimeerde gegevens identiek zijn aan het origineel. Aan de andere kant introduceert compressie met verlies een kleine hoeveelheid vervorming om hogere compressieverhoudingen te bereiken. Deze vervorming is vaak onmerkbaar of onbelangrijk voor bepaalde soorten gegevens, zoals afbeeldingen of audio.

In wezen heeft datacompressie tot doel onnodige herhalingen en inefficiënties in de datarepresentatie te elimineren, waardoor meer informatie in een kleinere ruimte kan worden opgeslagen zonder de nauwkeurigheid of bruikbaarheid ervan significant te beïnvloeden.