| Het doel van een compiler in de context van programmeertalen is om broncode die is geschreven in een programmeertaal op hoog niveau (zoals C++, Java of Python) te vertalen naar een taal op een lager niveau, doorgaans machinecode of assemblagecode, die een computer direct kan begrijpen en uitvoeren.
Hier volgt een overzicht van de belangrijkste doeleinden:
* Vertaling: De primaire functie is het vertalen van voor mensen leesbare code in door machines uitvoerbare instructies. Dit proces omvat het begrijpen van de syntaxis en semantiek van de brontaal en het toewijzen ervan aan de overeenkomstige instructies in de doeltaal.
* Uitvoerbare code genereren: Het einddoel is het produceren van een bestand (een uitvoerbaar programma of objectcode) dat rechtstreeks door de processor van de computer kan worden uitgevoerd. Voor gecompileerde talen ontvangen gebruikers een uitvoerbaar bestand dat kan worden uitgevoerd zonder de originele broncode.
* Optimalisatie: Compilers voeren vaak optimalisaties uit om de prestaties van de resulterende uitvoerbare code te verbeteren. Deze optimalisaties kunnen het volgende omvatten:
* Snelheidsoptimalisatie: Het verkorten van de uitvoeringstijd van het programma.
* Geheugenoptimalisatie: Het verkleinen van de geheugenvoetafdruk van het programma.
* Optimalisatie van codegrootte: De grootte van het uitvoerbare bestand verkleinen.
* Registreertoewijzing: Efficiënt gebruik van de registers van de CPU om veelgebruikte variabelen op te slaan.
* Eliminatie van dode codes: Code verwijderen die de uitvoer van het programma niet beïnvloedt.
* Lus afrollen: Het repliceren van de hoofdtekst van een lus om de overhead van de lus te verminderen.
* Foutdetectie: Tijdens het compilatieproces controleert de compiler op syntaxisfouten, typefouten en andere potentiële problemen in de broncode. Het biedt foutmeldingen aan de programmeur om deze problemen op te lossen voordat de code wordt uitgevoerd. Dit helpt onverwacht gedrag of crashes tijdens runtime te voorkomen.
* Platformonafhankelijkheid (soms): Hoewel compilatie vaak platformspecifieke uitvoerbare bestanden oplevert, compileren sommige compilers (zoals die voor Java) naar een tussenrepresentatie (bytecode) die op een virtuele machine kan worden uitgevoerd, waardoor een zekere mate van platformonafhankelijkheid ontstaat.
Kortom:een compiler overbrugt de kloof tussen de voor mensen leesbare instructies van de programmeur en het vermogen van de computer om die instructies uit te voeren, waardoor de ontwikkeling van software efficiënter en beheersbaarder wordt. Het converteert code op hoog niveau, maakt deze uitvoerbaar, optimaliseert deze en identificeert fouten. |
