Hier volgt een overzicht van de belangrijkste aspecten van de definitie:

* Formeel taalgebruik: Een programmeertaal wordt strikt gedefinieerd door zijn syntaxis (structuur) en semantiek (betekenis). Dit betekent dat er een precieze grammatica is die bepaalt hoe uitspraken moeten worden geschreven, en een goed gedefinieerde interpretatie van wat die uitspraken doen. Dit staat in contrast met natuurlijke talen zoals Engels, die dubbelzinnig kunnen zijn en flexibele regels hebben.

* Instructies, symbolen en regels: Dit zijn de bouwstenen.

* Instructies: Specifieke opdrachten die de computer opdracht geven acties uit te voeren (bijvoorbeeld twee getallen toevoegen, tekst weergeven, gegevens lezen).

* Symbolen: Letters, cijfers en speciale tekens die worden gebruikt om variabelen, operators, trefwoorden en andere elementen van de taal weer te geven.

* Regels (syntaxis): De grammaticale regels die bepalen hoe deze instructies en symbolen kunnen worden gecombineerd om geldige programma's te vormen.

* Instructies doorgeven aan een computer: Het primaire doel van een programmeertaal is om mensen een manier te bieden om algoritmen uit te drukken in een vorm die een computer kan verwerken. De code die in een programmeertaal is geschreven, wordt doorgaans vertaald (gecompileerd of geïnterpreteerd) in machinecode, die de centrale verwerkingseenheid (CPU) van de computer rechtstreeks kan uitvoeren.

* Algoritmen en gegevensstructuren specificeren: Met een programmeertaal kunnen programmeurs algoritmen (stapsgewijze procedures voor het oplossen van een probleem) en datastructuren (manieren om gegevens te organiseren en op te slaan) op een nauwkeurige en ondubbelzinnige manier definiëren.

Belangrijkste kenmerken van een programmeertaal:

* Syntaxis: De grammaticale regels die bepalen hoe uitspraken worden geschreven.

* Semantiek: De betekenis van de uitspraken.

* Gegevenstypen: Het soort gegevens dat een taal kan verwerken (bijvoorbeeld gehele getallen, getallen met drijvende komma, tekenreeksen).

* Controlestructuren: Mechanismen voor het controleren van de uitvoeringsstroom (bijvoorbeeld 'if-else'-instructies, 'for'-lussen, 'while'-lussen).

* Abstractie: Functies waarmee programmeurs de complexiteit kunnen beheren door implementatiedetails te verbergen. Dit omvat zaken als functies, klassen en modules.

* Draagbaarheid: De mate waarin een programma geschreven in de taal op verschillende platforms of besturingssystemen kan draaien.

Samenvattend is een programmeertaal een nauwkeurig gedefinieerd hulpmiddel waarmee mensen instructies aan computers kunnen doorgeven om problemen op te lossen. Het is cruciaal voor softwareontwikkeling, automatisering, data-analyse en vele andere gebieden van de informatica.