* Netwerkconfiguratie: Als de hoofdcomputer (laten we aannemen dat dit een router of server is) is geconfigureerd om als proxyserver te fungeren, of als deep packet inspection (DPI) is ingeschakeld, kan deze mogelijk de URL's en een deel van de inhoud zien van webpagina's die door aangesloten apparaten worden bezocht. Dit is echter ongebruikelijk in thuisnetwerken, tenzij dit specifiek door de gebruiker is geconfigureerd. HTTPS-codering zou de inhoud zelfs met DPI onleesbaar maken.

* HTTPS (TLS/SSL): De meeste websites maken gebruik van HTTPS, dat de communicatie tussen de browser en de server versleutelt. Als HTTPS wordt gebruikt, ziet de hoofdcomputer alleen het gecodeerde verkeer:het adres van de bestemmingswebsite (URL), maar niet de daadwerkelijke inhoud van de pagina.

* HTTP: Als een website wordt geopend via HTTP (niet-versleuteld), *kan* de hoofdcomputer de inhoud zien. HTTP wordt echter steeds zeldzamer voor iets gevoeligs.

* Netwerkmonitoringtools: De hoofdcomputer zou, als er specifieke netwerkbewakingssoftware op draait, verkeersgegevens kunnen registreren, inclusief bezochte URL's, zelfs met HTTPS, hoewel hij de inhoud van de gecodeerde pagina's nog steeds niet zou kunnen zien.

In het kort: Terwijl de hoofdcomputer in een *typisch* draadloos thuisnetwerk de *bestemmingsadressen* (URL's) van bezochte websites ziet, zal hij de inhoud van die pagina's waarschijnlijk *niet* zien vanwege HTTPS-codering. Om de inhoud te kunnen zien, zijn speciale configuraties en software (vaak ingezet door bedrijven of overheden) nodig. Zelfs dan maakt moderne encryptie dit moeilijk en mogelijk illegaal zonder bevel (afhankelijk van de locatie en wettelijke kaders).