* Uitzenddomeinen: Hubs opereren op de fysieke laag (laag 1 van het OSI-model). Ze zenden elk signaal dat op één poort wordt ontvangen, uit naar alle andere poorten. Dit betekent dat elk apparaat in het netwerk *elk* pakket ontvangt, zelfs als het er niet aan is geadresseerd. Naarmate u meer hubs en dus meer apparaten toevoegt, explodeert dit uitzendverkeer, waardoor de prestaties dramatisch afnemen en het aantal botsingen toeneemt (in het geval van ouder, hub-gebaseerd Ethernet).

* Botsingen en conflicten: In oudere, half-duplex Ethernet-netwerken die gebruik maken van hubs, komen botsingen veel vaker voor naarmate het aantal apparaten toeneemt. Dit leidt tot hertransmissies en verslechtert de prestaties verder.

* Beveiligingsrisico's: Omdat hubs alles uitzenden, brengen ze aanzienlijke veiligheidsrisico's met zich mee. Elk apparaat op het netwerk kan potentieel "meeluisteren" naar het verkeer dat voor andere apparaten bestemd is.

* Beperkte bandbreedte: De beschikbare bandbreedte wordt gedeeld tussen alle aangesloten apparaten. Het toevoegen van meer hubs vergroot de totale bandbreedte niet; het verdeelt alleen de beschikbare bandbreedte over meer apparaten, wat tot vertragingen leidt.

* Verhoogde latentie: Het toegenomen verkeer en de botsingen op een hubgebaseerd netwerk met veel hubs leiden tot aanzienlijke vertragingen (latentie) in de gegevensoverdracht.

Kortom:hoewel hubs eenvoudig en goedkoop zijn, zijn ze niet schaalbaar. Moderne netwerken gebruiken switches in plaats van hubs, omdat switches op Layer 2 (Data Link Layer) werken en pakketten alleen doorsturen naar de beoogde ontvanger, waardoor de prestaties, beveiliging en schaalbaarheid aanzienlijk worden verbeterd. Zelfs dan kunnen buitensporig grote, op switches gebaseerde netwerken ook te kampen hebben met prestatieproblemen en vaak segmentatie vereisen (het netwerk opsplitsen in kleinere, beheersbare secties).