* Statische toetsen: WEP gebruikt een enkele, statische coderingsleutel voor het hele netwerk. Dit maakt het vatbaar voor brute-force-aanvallen waarbij aanvallers verschillende sleutels kunnen proberen totdat ze de juiste vinden.

* Korte sleutellengte: De WEP -sleutel is slechts 40 bits lang, wat extreem kort is volgens de normen van vandaag. Hierdoor kunnen aanvallers de sleutel snel kraken met behulp van direct beschikbare tools.

* IV (initialisatievector) Zwakte: WEP gebruikt een kleine, 24-bit IV om het coderingsproces te randomiseren. Het probleem is dat de IV vaak wordt hergebruikt, wat leidt tot patronen in de gecodeerde gegevens die door aanvallers kunnen worden benut om de sleutel te ontcijferen.

gevolgen van WEP -zwakte:

* datalekken: Hackers kunnen eenvoudigweg gegevens over een WEP-verzekerd netwerk onderscheppen en decoderen, inclusief gevoelige informatie zoals wachtwoorden, creditcardgegevens en vertrouwelijke documenten.

* Netwerkovername: Zodra de sleutel is gecompromitteerd, kunnen aanvallers volledige controle over het netwerk krijgen, waardoor ze verdere aanvallen kunnen opstellen of gegevens kunnen stelen.

* man-in-the-middle-aanvallen: Aanvallers kunnen zich voordoen als een legitiem toegangspunt en communicatie tussen gebruikers en het netwerk onderscheppen, wat leidt tot gegevensdiefstal of malware -injectie.

Aanbeveling:

WEP wordt beschouwd als zeer onzekere en zou nooit worden gebruikt om een ​​WLAN te beveiligen. Gebruik in plaats daarvan sterkere beveiligingsprotocollen zoals WPA2 of WPA3 die aanzienlijk beter bestand zijn tegen krakenaanvallen.