| Systeemverificatie , een tak van softwaretesten, bestaat uit een verscheidenheid aan technieken die ontwikkelaars en testers informatie geven over de huidige staat en het gedrag van een softwaresysteem terwijl het wordt getest. Dit proces maakt gebruik van een verscheidenheid aan technieken, waaronder:
- Inspectie: Dit omvat het handmatig controleren van de code op logica, syntaxis en opmaakgerelateerde fouten en het garanderen dat standaarden en best practices worden gevolgd.
- Codebeoordeling: Dit omvat peer reviews om codeerfouten en inconsistenties te vinden voordat de code daadwerkelijk wordt getest.
- Statische analyse: Het is een geautomatiseerde codeanalysetechniek die wordt uitgevoerd op de broncode van het programma zonder deze te compileren. Hiermee kan de code worden geanalyseerd op defecten zoals niet-standaard of onveilige codering, dode code, onbereikbare verklaringen, enz.
- White Box-testen: Dit is een vorm van structureel testen waarbij wordt getest door de interne werking van het systeem te observeren in plaats van alleen de externe inputs en outputs te testen.
- Eenheidstesten: Bij het testen van eenheden wordt elke code-eenheid (bijvoorbeeld functie of methode) onafhankelijk onderzocht om te controleren of de eenheid aan de eisen voldoet.
- Integratietesten: Bij integratietests worden de modules of eenheden die de unittests hebben doorstaan, gecombineerd en getest om de interface- en afhankelijkheidsgerelateerde defecten te identificeren. |
