Typisch heeft een enkel sensorknooppunt een beperkt transmissiebereik, dat kan variëren van enkele meters tot enkele honderden meters. Door meerdere sensorknooppunten in te zetten en de juiste netwerktopologieën te gebruiken, kan het totale dekkingsgebied van het WSN worden uitgebreid. Het dekkingsgebied kan ook worden aangepast door het zendvermogen van de sensorknooppunten te variëren.

Over het algemeen kunnen WSN's gebieden bestrijken die variëren van kleine binnenruimtes, zoals een kamer of een gebouw, tot grote buitenruimtes, zoals een veld of een bos. Het specifieke dekkingsgebied dat bij een bepaalde inzet wordt bereikt, hangt af van de specifieke vereisten en beperkingen van de toepassing.

In een binnenomgeving kunnen sensorknooppunten bijvoorbeeld op strategische locaties worden geplaatst om adequate dekking te garanderen zonder significante signaalinterferentie of verzwakking. In een buitenomgeving kunnen factoren zoals terrein, vegetatie en gebouwen de verspreiding van radiosignalen beïnvloeden, waardoor een zorgvuldigere planning en plaatsing van sensorknooppunten nodig is om de gewenste dekking te bereiken.

Ook de voor de communicatie gebruikte frequentieband speelt een rol bij het bepalen van het dekkingsgebied van een WSN. Lagere frequentiebanden, zoals de industriële, wetenschappelijke en medische (ISM) band op 2,4 GHz, hebben langere golflengten en kunnen gemakkelijker door obstakels heen dringen, waardoor ze geschikt zijn voor communicatie over lange afstanden. Hogere frequentiebanden, zoals de millimetergolfband, hebben kortere golflengten en zijn gevoeliger voor verzwakking, maar ze kunnen hogere datasnelheden bieden en zijn geschikt voor communicatie over korte afstanden.

Door deze factoren in overweging te nemen en de inzet van sensorknooppunten zorgvuldig te plannen, is het mogelijk WSN's te ontwerpen die een breed scala aan gebieden kunnen bestrijken, van kleine binnenruimtes tot grote buitenomgevingen, om aan de specifieke eisen van verschillende toepassingen te voldoen.