* 802.11a: Werkt in de 5 GHz-band en biedt hogere snelheden dan zijn voorgangers, maar met een korter bereik. Inmiddels grotendeels achterhaald.

* 802.11b: Werkt in de 2,4 GHz-band en biedt een gemiddelde snelheid en bereik. Ook grotendeels achterhaald.

* 802.11g: Werkt in de 2,4 GHz-band en biedt aanzienlijk hogere snelheden dan 802.11b, terwijl achterwaartse compatibiliteit behouden blijft. Ook grotendeels verouderd, hoewel sommige oudere apparaten er nog steeds gebruik van kunnen maken.

* 802.11n: Werkt in zowel de 2,4 GHz- als de 5 GHz-band en maakt gebruik van Multiple-Input en Multiple-Output (MIMO)-technologie voor aanzienlijk verbeterde snelheid en bereik vergeleken met eerdere standaarden. Hoewel het is achterhaald, komt het nog steeds relatief vaak voor.

* 802.11ac: Werkt voornamelijk in de 5 GHz-band en maakt gebruik van MIMO en bredere kanalen voor nog hogere snelheden en een verbeterd bereik dan 802.11n. Wordt minder gebruikelijk naarmate nieuwere normen worden aangenomen.

* 802.11ax (Wi-Fi 6): Werkt in zowel de 2,4 GHz- als de 5 GHz-band (en ook 6 GHz in Wi-Fi 6E) en biedt aanzienlijke verbeteringen in snelheid, efficiëntie en capaciteit via technologieën zoals OFDMA en MU-MIMO. Dit is momenteel een veelgebruikte standaard.

* 802.11be (Wi-Fi 7): De nieuwste standaard, die nog hogere snelheden en capaciteit biedt dan Wi-Fi 6, gebruik maakt van bredere kanalen en geavanceerdere modulatietechnieken. De adoptie bevindt zich nog in de beginfase.

Het is belangrijk op te merken dat deze normen elkaar niet uitsluiten. Veel apparaten ondersteunen meerdere 802.11-standaarden, waardoor ze verbinding kunnen maken met verschillende netwerken en de best beschikbare snelheid en verbinding kunnen gebruiken. Bovendien zijn specifieke kenmerken binnen deze standaarden (zoals de beveiligingsprotocollen WPA2 en WPA3) ook kritische aspecten van de WLAN-functionaliteit. De focus verschuift naar 802.11ax (Wi-Fi 6) en 802.11be (Wi-Fi 7) als de dominante standaarden voor moderne draadloze netwerken.