Er zijn verschillende soorten adressen die relevant zijn voor besturingssystemen:

* Logisch adres (virtueel adres): Dit is het adres dat een programma gebruikt. Het is wat de programmeur ziet en waarmee hij werkt. De geheugenbeheereenheid (MMU) van het besturingssysteem vertaalt dit logische adres naar een fysiek adres. Dit is cruciaal voor multitasking en geheugenbescherming, omdat verschillende programma's hetzelfde logische adres zonder conflicten kunnen gebruiken.

* Fysiek adres (echt adres): Dit is het daadwerkelijke adres in het RAM-geheugen waar de gegevens of instructies zich fysiek bevinden. Het is het adres dat de CPU rechtstreeks gebruikt om toegang te krijgen tot het geheugen.

* Relatief adres: Dit is een adres ten opzichte van een specifiek punt, vaak het begin van een programma of datasegment. Het wordt intern door het programma gebruikt en tijdens de uitvoering vervolgens naar fysieke adressen vertaald.

* Segmentadres: Bij gesegmenteerd geheugenbeheer combineert dit adres een segmentnummer en een offset binnen dat segment. Het segmentnummer identificeert een specifiek geheugengebied, en de offset identificeert de locatie binnen dat gebied.

Het besturingssysteem is verantwoordelijk voor het beheer van deze adressen en zorgt ervoor dat programma's toegang hebben tot het geheugen dat ze nodig hebben zonder elkaar te hinderen. Het gaat hierbij om taken als:

* Geheugentoewijzing: Adressen toewijzen aan programma's en gegevens.

* Adresvertaling: Logische adressen omzetten naar fysieke adressen.

* Geheugenbeveiliging: Voorkomen dat programma's toegang krijgen tot het geheugen dat ze niet zouden moeten gebruiken.

* Virtueel geheugen: Programma's toestaan ​​meer geheugen te gebruiken dan fysiek beschikbaar is, door gegevens uit te wisselen tussen RAM en schijf.

In wezen zijn adressen van fundamenteel belang voor de manier waarop het besturingssysteem het geheugen van de computer beheert en controleert, waardoor een efficiënte en veilige uitvoering van meerdere programma's tegelijk mogelijk wordt.