DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) wijst IP-adressen toe aan apparaten in een netwerk. Wanneer een apparaat verbinding maakt met een netwerk, verzendt het een DHCP-verzoek naar de DHCP-server. De DHCP-server wijst het apparaat vervolgens een IP-adres, subnetmasker en standaardgateway toe.

NAT (Network Address Translation) vertaalt privé-IP-adressen naar openbare IP-adressen. Dit is nodig omdat privé IP-adressen niet op het publieke internet gebruikt kunnen worden.

NAT werkt door het bron-IP-adres te wijzigen van pakketten die van particuliere netwerken naar openbare netwerken worden verzonden. Wanneer een pakket vanaf een particulier netwerk wordt verzonden, verandert het NAT-apparaat het bron-IP-adres van het pakket in zijn eigen openbare IP-adres. Hierdoor kan het pakket via het openbare internet worden gerouteerd en zijn bestemming bereiken.

DHCP en NAT zijn beide essentiële netwerkprotocollen, maar ze dienen verschillende doeleinden. DHCP wordt gebruikt om IP-adressen toe te wijzen aan apparaten in een netwerk, terwijl NAT wordt gebruikt om privé-IP-adressen te vertalen naar openbare IP-adressen.