* Gegevensoverdracht: Dit is de kernfunctie, waarin wordt beschreven hoe gegevens worden verpakt (segmentatie), geadresseerd (routering), verzonden (fysieke lagen en datalinklagen) en opnieuw worden samengesteld (op de bestemming). Protocollen zoals TCP en UDP bepalen hoe gegevens tijdens dit proces worden gestructureerd en verwerkt.

* Adressering en routering: Dit omvat het toewijzen van unieke adressen aan apparaten (IP-adressen, MAC-adressen) en het bepalen van het optimale pad voor datapakketten om van bron naar bestemming te reizen. Protocollen zoals IP, ICMP en verschillende routeringsprotocollen (OSPF, BGP) zijn hierbij cruciaal.

* Foutdetectie en -correctie: Netwerken zijn gevoelig voor fouten. Protocolsuites definiëren mechanismen voor het detecteren van fouten tijdens de verzending (checksums, CRC) en, in sommige gevallen, voor het corrigeren ervan (hertransmissies, voorwaartse foutcorrectie).

* Verbinding tot stand brengen en beheren: Sommige protocollen (zoals TCP) brengen vóór de gegevensoverdracht een verbinding tot stand, waardoor een betrouwbare levering wordt gegarandeerd. Anderen (zoals UDP) zijn verbindingsloos en bieden snelheid, maar kunnen mogelijk ten koste gaan van de betrouwbaarheid. Deze processen omvatten procedures voor handshaking en het beëindigen van de verbinding.

* Stroomcontrole: Hiermee wordt de snelheid van de gegevensoverdracht beheerd om te voorkomen dat een snellere afzender een langzamere ontvanger overweldigt, waardoor een efficiënte en stabiele communicatie wordt gegarandeerd.

* Beveiliging: Veel protocolsuites bevatten beveiligingsmechanismen om gegevens te beschermen tegen ongeoorloofde toegang, afluisteren en knoeien. Voorbeelden hiervan zijn encryptie (TLS/SSL), authenticatie (Kerberos) en toegangscontrolelijsten.

* Multiplexen en demultiplexen: Beheer van meerdere gelijktijdige communicatiestromen via één netwerkverbinding. Multiplexing combineert meerdere datastromen in één, terwijl demultiplexing ze op de bestemming scheidt.

* Naamresolutie: Voor mensen leesbare namen (zoals www.example.com) vertalen naar machineleesbare IP-adressen. DNS is hiervoor het primaire protocol.

In wezen biedt een netwerkprotocolsuite een uitgebreide reeks regels en procedures die alle aspecten van netwerkcommunicatie regelen, waardoor wordt gegarandeerd dat gegevens op betrouwbare wijze kunnen worden uitgewisseld tussen verschillende apparaten, ongeacht hun onderliggende hardware of besturingssysteem. De specifieke beschreven processen variëren afhankelijk van de protocolsuite (bijvoorbeeld TCP/IP, IPX/SPX).