Een switch werkt op Layer 2 (Data Link) van het OSI-model. De CRC (Cyclic Redundancy Check) wordt berekend en gecontroleerd op de datalinklaag om fouten te detecteren *nadat* de gegevens het fysieke medium hebben gepasseerd en *voor* de gegevens worden doorgegeven aan de volgende hop. De interne schakelmethode van de switch (store-and-forward, cut-through, fragment-free) heeft invloed op de latentie, maar voorkomt of beperkt CRC-fouten niet direct.

Hier is een overzicht:

* CRC-fouten: Deze worden gedetecteerd en afgehandeld door de hardware van de netwerkkaart en de netwerkprotocollen (bijvoorbeeld Ethernet). Betere bekabeling en goed onderhoud zijn de belangrijkste manieren om CRC-fouten te verminderen. De switch zelf "voorkomt" deze fouten niet actief.

* Latentie: Dit wordt beïnvloed door de schakelmethode van de schakelaar:

* Opslaan en doorsturen: De switch ontvangt het volledige frame, berekent de CRC en stuurt deze alleen door als de CRC correct is. Dit heeft een hogere latentie maar een betere foutdetectie.

* Doorsnede: De switch stuurt het frame door zodra het MAC-adres van de bestemming wordt gelezen. Dit heeft een lagere latentie maar minder foutdetectie, omdat CRC-controle vaak wordt overgeslagen.

* Fragmentvrij: Een compromis:het controleert het begin van het frame en een paar headerbytes voordat het doorstuurt, en biedt een balans tussen latentie en foutdetectie.

In het kort: Om CRC-fouten te minimaliseren, concentreert u zich op het onderhoud van de fysieke laag (kabels, connectoren, enz.). Om een ​​lage, vaste latentie te bereiken, zou je een cut-through-switchingmethode willen (of potentieel fragmentvrij), maar je accepteert een grotere kans op het doorsturen van frames met onopgemerkte CRC-fouten. Er is een afweging; je kunt beide niet tegelijkertijd perfect minimaliseren.