Hier is een overzicht van het proces:

1. Routesamenvatting (optioneel maar aanbevolen): Vóór herverdeling is het vaak nuttig om routes samen te vatten. Hierbij worden meerdere specifieke routes samengevoegd tot één enkele, meer algemene route. Dit verkleint de grootte van de routeringstabel en verbetert de schaalbaarheid op de herverdelende router. Meerdere routes voor /24-netwerken kunnen bijvoorbeeld worden samengevat tot één enkele /22-route.

2. Routevertaling: Elk routeringsprotocol heeft zijn eigen formaat voor het weergeven van routes (metrische typen, administratieve afstanden, enz.). De herverdelende router moet de route-informatie vertalen van het formaat van het bronprotocol naar het formaat van het bestemmingsprotocol. Dit omvat het in kaart brengen van:

* Statistiek: De kosten die gepaard gaan met het afleggen van een route. Verschillende protocollen gebruiken verschillende metrische typen (aantal hops, bandbreedte, vertraging). De router heeft een mechanisme nodig om statistieken om te zetten.

* Administratieve afstand (AD): Een waarde die de betrouwbaarheid van een routeringsprotocol aangeeft. Lagere AD-waarden hebben de voorkeur. De herverdelende router wijst een geschikte AD toe aan de herverdeelde routes.

* Routetype: Het type route (bijvoorbeeld intern, extern).

* Volgende hop: Het IP-adres van de volgende router in het pad.

3. Routefiltering (optioneel maar aanbevolen): Niet alle routes die uit één protocol zijn geleerd, hoeven opnieuw te worden gedistribueerd. Met routefiltering kunnen beheerders selectief alleen specifieke routes herdistribueren op basis van criteria zoals netwerkvoorvoegsel, subnetmasker of AS-pad. Dit helpt de grootte van routeringstabellen te beheersen en voorkomt de verspreiding van ongewenste of minder wenselijke routes.

4. Route-injectie: De vertaalde en mogelijk gefilterde routes worden vervolgens in het routeringsproces van het bestemmingsprotocol geïnjecteerd. Dit omvat het toevoegen van de routes aan de routeringstabel van het bestemmingsprotocol.

5. Routevoortplanting: Eenmaal geïnjecteerd, propageert het bestemmingsrouteringsprotocol de herverdeelde routes door zijn domein, volgens zijn eigen routeringsalgoritmen.

Potentiële problemen met herverdeling van routes:

* Routinglussen: Onjuiste configuratie kan leiden tot routeringslussen, waarbij pakketten eindeloos tussen netwerken circuleren. Een zorgvuldige afweging van statistieken en routefiltering is van cruciaal belang om dit te voorkomen.

* Instabiliteit van routeringstabel: Het herverdelen van een groot aantal routes kan instabiliteit van de routeringstabel veroorzaken, waardoor de convergentie wordt vertraagd. Het samenvatten en filteren van routes zijn cruciaal voor mitigatie.

* Inconsistenties in statistieken: Verschillende metrische interpretaties kunnen leiden tot suboptimale routeringspaden. Zorgvuldige metrische conversie is nodig.

* Administratieve afstandsconflicten: Conflicterende AD-waarden kunnen leiden tot onverwachte routeselecties.

Voorbeeld:

Stel je een OSPF-netwerk voor dat verbinding maakt met internet via een BGP-router. De BGP-router leert internetroutes met behulp van BGP. Om deze internetroutes toegankelijk te maken voor het OSPF-netwerk, moet de BGP-router de geleerde BGP-routes opnieuw distribueren naar het OSPF-routeringsdomein. Dit omvat het vertalen van BGP-routes (met hun AS-paden en statistieken) naar een OSPF-indeling (met hun OSPF-kostenmetriek) en deze vervolgens in het OSPF-proces te injecteren. Op dezelfde manier kunnen interne OSPF-routes opnieuw worden gedistribueerd naar BGP om de interne netwerkconnectiviteit te delen met externe netwerken.

Samenvattend is de herverdeling van routes een complex proces dat zorgvuldige planning en configuratie vereist om stabiliteit en optimale routering te garanderen. Een grondig begrip van zowel de betrokken routeringsprotocollen als de herverdelingsmechanismen is cruciaal voor een succesvolle implementatie.