1. Ontdek buren: Elke router ontdekt zijn direct verbonden buren en de kosten (meestal bandbreedte, latentie of een combinatie) van elke link. Dit wordt meestal gedaan met behulp van hallo-pakketten.

2. Exchange Link State Information (LSI's): Routers overspoelen Link State Advertising (LSA's) door het hele netwerk. Deze LSA's bevatten informatie over de direct verbonden verbindingen van de router en hun kosten. Flooding zorgt ervoor dat elke router informatie ontvangt over het hele netwerk.

3. Bouw een linkstatusdatabase (LSDB): Elke router bouwt een complete en consistente database op van de gehele netwerktopologie op basis van de ontvangen LSA's. In deze database zijn alle routers, hun onderlinge verbindingen en de verbindingskosten opgenomen.

4. Bereken de kortste paden: Met behulp van een algoritme voor het kortste pad, doorgaans het algoritme van Dijkstra, berekent elke router het kortste pad naar elke andere router in het netwerk op basis van de LSDB. Hiermee wordt de routeringstabel van de router gemaakt.

5. Routes installeren in de routeringstabel: De berekende kortste paden worden vervolgens in de routeringstabel van de router geïnstalleerd. Deze tabel bepaalt hoe de router pakketten naar hun bestemming doorstuurt.

6. Detecteren en aanpassen aan topologiewijzigingen: Wanneer er een topologieverandering plaatsvindt (link gaat uit, nieuwe link toegevoegd, enz.), detecteren de getroffen routers de verandering en overspoelen nieuwe LSA's om de LSDB van alle andere routers bij te werken. Deze dynamische aanpassing zorgt ervoor dat routes altijd up-to-date zijn.

Kortom, LSRP's bieden een robuustere en efficiëntere manier om routering in grotere netwerken te beheren, omdat ze een globaal beeld van het netwerk hebben. Dit zorgt voor een snellere convergentie na topologiewijzigingen in vergelijking met Distance-Vector Routing Protocols. Ze vereisen echter meer rekenbronnen vanwege de LSDB-constructie en de uitvoering van het algoritme.