1. Bestemming IP -adres: Dit is het primaire stukje informatie. De router gebruikt het bestemmings -IP -adres om te bepalen waar het pakket naartoe moet.

2. Routetabel: Dit is een tabel die informatie bevat over beschikbare netwerken en de paden om ze te bereiken. Elk item in de routeringstabel omvat:

* bestemmingsnetwerk: Het netwerkadres waarop de route van toepassing is.

* Volgende hop: Het IP -adres van de volgende router in het pad om de bestemming te bereiken.

* interface: De interface op de router waarop het pakket moet worden verzonden.

* metriek: Een waarde die de kosten van het gebruik van deze route aangeeft (bijv. Latentie, bandbreedte).

3. Netwerkmasker: Dit definieert het netwerkgedeelte van een IP -adres. Routers gebruiken het netwerkmasker om het netwerk te identificeren waartoe een bestemmings -IP -adres behoort.

4. Pakket header: De router onderzoekt de pakketkop om informatie te krijgen zoals:

* Bron IP -adres: Het IP -adres van de afzender van het pakket.

* bestemmings IP -adres: Het IP -adres van de ontvanger van het pakket.

* protocoltype: Het type protocol dat wordt gebruikt (bijv. TCP, UDP, ICMP).

* Time to Live (TTL): Een waarde die bij elke hop wordt verlaagd. Zodra het nul bereikt, wordt het pakket weggegooid om te voorkomen dat het voor onbepaalde tijd loopt.

5. Routingprotocollen: Deze protocollen worden gebruikt om routeringsinformatie tussen routers uit te wisselen. Voorbeelden zijn:

* RIP (Routing Information Protocol): Een afstandsvectorprotocol dat een hoptelling als de metriek gebruikt.

* OSPF (eerst kortste pad open): Een link-state protocol dat een kostenmaat gebruikt op basis van factoren zoals bandbreedte en latentie.

* BGP (Border Gateway Protocol): Wordt gebruikt om routeringsinformatie uit te wisselen tussen autonome systemen (verschillende internetproviders).

6. Interface -informatie: Dit omvat het fysieke verbindingstype (bijv. Ethernet, Wi-Fi), MAC-adres en de huidige status van de interface.

7. Netwerkconfiguratie: Dit bevat informatie over het eigen IP -adres van de router, het subnetmasker en de standaardgateway.

In wezen combineert een router informatie uit de routeringstabel, de pakketkop- en netwerkconfiguratie om het optimale pad te bepalen voor een pakket om zijn bestemming te bereiken. Het gebruikt deze informatie om:

* Match het bestemmings -IP -adres met een route in de routeringstabel.

* Kies de volgende hoprouter op basis van de invoer van de routeringstabel.

* Stuur het pakket door de juiste interface.

Dit proces herhaalt zich bij elke router langs het pad totdat het pakket zijn eindbestemming bereikt.