1. Statische routing: Deze methode omvat het handmatig configureren van routes op de router. Een beheerder definieert specifieke paden naar bestemmingsnetwerken, waaronder de volgende hoprouter en de bijbehorende metriek (kosten).

* Voordelen:

* Eenvoudig te implementeren.

* Biedt voorspelbare en gecontroleerde routing.

* Ideaal voor kleinere netwerken of wanneer specifiek routeringsgedrag gewenst is.

* Nadelen:

* Vereist handmatige configuratie, die tijdrovend en foutgevoelig kan zijn.

* Niet schaalbaar voor grote netwerken.

* Minder aanpasbaar aan netwerkwijzigingen.

2. Dynamische routering: Deze methode maakt gebruik van routingprotocollen zoals RIP, OSPF en BGP om automatisch routeringsinformatie van andere routers binnen het netwerk te delen en te leren.

* Voordelen:

* Automatiseert route -ontdekking en updates.

* Zeer schaalbaar voor grote netwerken.

* Past zich aan aan netwerkveranderingen dynamisch.

* Nadelen:

* Vereist configuratie van routingprotocollen op alle routers.

* Kan complex zijn om te implementeren en problemen op te lossen.

* Kan leiden tot routeringslussen indien niet correct geconfigureerd.

Samenvattend, statische routing is een eenvoudigere aanpak met meer controle maar minder flexibiliteit, terwijl dynamische routing schaalbaarheid en automatisch aanpassingsvermogen biedt ten koste van complexiteit. De keuze tussen de twee hangt af van de specifieke vereisten en de grootte van het netwerk.