1. U moet verkeer routeren dat geen specifieke match heeft.

Dit is het kerndoel van een standaardroute. Als een pakket geen andere route in de routeringstabel overeenkomt, wordt de standaardroute gebruikt om het naar de volgende hop te verzenden.

2. U wilt verkeer naar een specifieke gateway sturen voor alle bestemmingen buiten uw lokale netwerk.

Dit is een veel voorkomende use case voor standaardroutes. Door een standaardroute te configureren met het gateway -adres van uw internetprovider (ISP), wordt al het verkeer dat geen bestemming binnen uw lokale netwerk heeft, naar de ISP verzonden om naar internet te routeren.

3. U wilt de netwerkconfiguratie vereenvoudigen.

In plaats van routes voor elke mogelijke bestemming te configureren, kan een standaardroute worden gebruikt om al het verkeer naar een enkele gateway te verzenden, waardoor het netwerkbeheer wordt vereenvoudigd.

4. U wilt fallback -routering bieden.

Als een netwerkverbinding met een specifieke bestemming mislukt, kan een standaardroute worden gebruikt om verkeer naar een andere gateway of naar een ander netwerkpad te routeren, wat een fallback -route biedt.

Als u een standaardroute kunt vermijden:

* Wanneer u een groot aantal specifieke routes heeft. In dergelijke gevallen is een standaardroute mogelijk niet efficiënt, omdat deze ertoe kan leiden dat onnodig verkeer naar de gateway wordt verzonden.

* Wanneer u de verkeersstroom moet regelen met specifiek routeringsbeleid. Standaardroutes kunnen minder nauwkeurig zijn en staan ​​geen specifieke regels voor verkeersbeheer toe.

* Als u een hoge netwerkbeveiliging wilt garanderen. Het gebruik van een standaardroute kan het voor aanvallers gemakkelijker maken om kwetsbaarheden in uw netwerk te benutten.

Over het algemeen zijn standaardroutes een waardevol hulpmiddel voor het vereenvoudigen van de netwerkconfiguratie en het bieden van fallback -routing. Het is echter belangrijk om hun beperkingen te begrijpen en ze oordeelkundig te gebruiken.