* Mainframecomputers: Historisch gezien werd timesharing veel gebruikt op mainframecomputers. Dankzij deze grote, krachtige systemen konden veel gebruikers verbinding maken via terminals (domme terminals of later, pc's) en tegelijkertijd werken. Dit was van cruciaal belang vóór de wijdverspreide adoptie van personal computers.

* Minicomputers: Kleiner dan mainframes, maar nog steeds krachtig genoeg voor omgevingen met meerdere gebruikers, maakten minicomputers ook veelvuldig gebruik van timesharing.

* Serverbesturingssystemen: Moderne serverbesturingssystemen, zoals Linux, macOS Server en Windows Server, gebruiken timesharing-principes om meerdere gebruikersaccounts, applicaties en processen te beheren die gelijktijdig op één machine draaien. Hierdoor kunnen webservers, databases en andere services efficiënt werken en bronnen delen.

* Cloud computing-platforms: Cloud computing is sterk afhankelijk van timesharing. Enorme serverfarms beheren duizenden virtuele machines, die elk feitelijk hun eigen timesharing-systeem draaien, waardoor veel gebruikers en applicaties bronnen kunnen delen.

* Multitasking besturingssystemen voor personal computers: Hoewel het vaak niet in dezelfde context wordt gezien als timesharing op mainframes, maken moderne besturingssystemen op personal computers (Windows, macOS, Linux) ook gebruik van timesharing om meerdere applicaties tegelijkertijd te laten draaien. Dit is in wezen een vorm van timesharing op individueel gebruikersniveau.

Kortom, elk systeem dat meerdere gelijktijdige taken of gebruikers moet beheren, maakt gebruik van de onderliggende principes van timesharing, ook al wordt dit in het marketingmateriaal niet expliciet 'timesharing' genoemd. De implementatie en schaal kunnen aanzienlijk variëren, maar het kernconcept blijft hetzelfde.