Smartcards kunnen een grote verscheidenheid aan informatie opslaan, afhankelijk van hun ontwerp en het beoogde doel. Deze informatie kan grofweg worden gecategoriseerd als:
* Gegevens: Dit omvat alle soorten digitale informatie, zoals tekst, cijfers, afbeeldingen, audio- of videobestanden. De hoeveelheid gegevens is sterk afhankelijk van de geheugencapaciteit van de kaart.
* Cryptografische sleutels: Deze zijn cruciaal voor de veiligheid. Smartcards bevatten vaak privésleutels voor digitale handtekeningen, codering en authenticatie. Dit maakt ze ideaal voor veilige identificatie en transactieverwerking.
* Certificaten: Digitale certificaten, die de identiteit van de kaarthouder of de applicatie die op de kaart draait, verifiëren. Deze worden vaak gebruikt in combinatie met cryptografische sleutels voor veilige communicatie.
* Biometrische gegevens: Sommige smartcards kunnen biometrische sjablonen opslaan, zoals vingerafdrukken of irisscans, voor verbeterde beveiliging en authenticatie.
* Toepassingsprogramma's: Smartcards kunnen kleine programma's (applets) uitvoeren die specifieke taken uitvoeren. Dit maakt complexere functionaliteit mogelijk, zoals veilige betalingsverwerking of toegangscontrole.
* Persoonlijke informatie: Dit kan zaken omvatten zoals naam, adres, geboortedatum en andere identificerende informatie, afhankelijk van de toepassing. Dit wordt vaak gebruikt in identificatiekaarten.
* Medische gegevens: Smartcards kunnen medische dossiers opslaan, waardoor snelle toegang tot essentiële informatie in noodgevallen mogelijk wordt.
* Loyaliteitspunten: Veel loyaliteitsprogramma's maken gebruik van smartcards om beloningspunten op te slaan en bij te houden.
Het specifieke type en de hoeveelheid informatie die op een smartcard wordt opgeslagen, worden bepaald door het ontwerp en de toepassing die deze ondersteunt. Een creditcard-smartcard bevat bijvoorbeeld andere gegevens dan een nationale identiteitskaart of een beveiligde toegangscontrolekaart. |