* Lagere opbrengsten: Het vervaardigen van IC's was (en is aanvankelijk nog steeds) een aanzienlijk complexer proces dan het maken van individuele transistors. De kans dat een defect een hele chip met veel transistors kapotmaakt, was veel groter dan de kans dat een enkele transistor uitvalt. Deze lage opbrengst betekende dat fabrikanten veel meer chips moesten produceren om een ​​werkbaar aantal te krijgen, waardoor de kosten omhoog gingen.

* Complexere fabricage: Het maken van een IC omvat veel meer stappen in het fabricageproces dan het maken van een enkele transistor. Fotolithografie-, ets- en diffusieprocessen moesten uiterst nauwkeurig zijn en vele malen worden herhaald om de ingewikkelde circuits op één chip te creëren. Deze extra complexiteit verhoogde de productietijd en -kosten.

* In eerste instantie beperkte miniaturisatie: Hoewel het uiteindelijke doel van IC's miniaturisatie was, waren vroege IC's niet zo dicht opeengepakt met transistors als latere. Ze waren groter omdat de technologie om extreem kleine features te creëren nog niet voldoende ontwikkeld was.

* Materiaal- en verpakkingskosten: Terwijl individuele transistors vaak afzonderlijk werden verpakt, hadden vroege IC's een meer geavanceerde verpakking nodig om de delicate circuits te beschermen. Dit heeft bijgedragen tot hogere totale kosten.

* Onderzoek en ontwikkeling: De ontwikkeling van IC-productietechnieken vereiste aanzienlijke investeringen in onderzoek en ontwikkeling, wat leidde tot hogere initiële kosten. Het was een geheel nieuwe technologie waarbij leercurven en experimenten een rol speelden.

Samenvattend waren de hogere kosten en grotere omvang van vroege IC's te wijten aan de uitdagingen van het miniaturiseren en betrouwbaar produceren van complexe circuits op een enkele chip, in plaats van aan de inherente complexiteit van de transistors zelf. Naarmate de technologie vorderde, werden deze problemen aangepakt, wat leidde tot de dramatisch kleinere, goedkopere en krachtigere IC's die we vandaag de dag hebben.