* RS-485 transceivers: Dit zijn de kernhardwarecomponenten. Ze zetten de spanningsniveaus van een enkele ends van een UART van een microcontroller (of vergelijkbare seriële poort) om in de differentiële spanningsniveaus die nodig zijn door RS-485 en vice versa. Ze verwerken het spanningsniveau-verschuiving, en belangrijker nog, de mogelijkheid om signalen op een multi-point bus te rijden en te ontvangen. Belangrijkste kenmerken zijn onder meer:

* Driver: Dit deel van de transceiver versterkt het signaal om de Twisted-Pair-kabel over lange afstanden en naar meerdere ontvangers aan te drijven.

* ontvanger: Dit deel van de zendontvanger ontvangt de differentiële signalen en converteert ze terug naar signalen met één einde die compatibel zijn met de microcontroller.

* driver enable (DE): Een bedieningspen die wordt gebruikt om de bestuurder in of uit te schakelen. Dit is cruciaal om te voorkomen dat meerdere apparaten tegelijkertijd worden verzonden (wat busconflicten zou veroorzaken).

* ontvanger enable (re): Een bedieningspen die soms wordt gebruikt om de ontvanger in te schakelen of uit te schakelen.

* Twisted-Pair-kabel: Dit type bekabeling is essentieel voor RS-485 omdat het helpt om elektromagnetische interferentie (EMI) en ruisopname te minimaliseren. De gedraaide paren verminderen gewone mode-ruis.

* Weerstanden beëindigen: Deze weerstanden worden aan beide uiteinden van de RS-485-bus geplaatst om signaalreflecties te absorberen en de signaalkwaliteit te verbeteren. Hun waarde is meestal gekoppeld aan de karakteristieke impedantie van de kabel (meestal 120 ohm).

* Microcontroller of andere seriële apparaten: Dit zijn de apparaten die daadwerkelijk gegevens verzenden en ontvangen met behulp van de RS-485-interface. Ze moeten een seriële communicatiepoort (bijvoorbeeld UART) hebben en worden aangesloten op de RS-485-zendontvanger.

* connectoren: Er zijn passende connectoren nodig om de kabels fysiek aan te sluiten op de zendontvangers en apparaten (bijv. DB9, RJ45).

Kortom, de RS-485-hardware gaat over de fysieke componenten die differentiële signalering over een multi-point bus mogelijk maken, waardoor betrouwbare communicatie tussen meerdere apparaten wordt gewaarborgd. Het software -aspect gaat over het protocol en hoe gegevens worden opgemaakt en afgehandeld door de verbonden apparaten.