Het basisprincipe achter het AFM-computergeheugen is om de AFM-tip te gebruiken om individuele atomen of moleculen op een substraat te manipuleren, waardoor patronen ontstaan ​​die opgeslagen gegevens vertegenwoordigen. De AFM-tip wordt met hoge precisie bestuurd, waardoor zeer kleine en compacte gegevensopslagstructuren kunnen worden gecreëerd.

Een potentieel voordeel van AFM-computergeheugen is de hoge opslagdichtheid, aangezien de gegevens op atomaire schaal worden opgeslagen. Er wordt geschat dat het AFM-computergeheugen potentieel een opslagdichtheid van maximaal 1 terabit (1 biljoen bits) per vierkante centimeter zou kunnen bereiken, wat aanzienlijk hoger is dan de huidige technologieën.

Een ander voordeel van het AFM-computergeheugen is het niet-vluchtige karakter ervan, wat betekent dat de gegevens behouden blijven, zelfs als de stroom is uitgeschakeld. Dit in tegenstelling tot DRAM, dat constant vermogen vereist om de opgeslagen gegevens te behouden.

AFM-computergeheugen is echter nog steeds een hypothetische technologie en wordt geconfronteerd met verschillende uitdagingen voordat het praktisch kan worden geïmplementeerd. Eén uitdaging is de moeilijkheid om de AFM-tip nauwkeurig te controleren om atomen of moleculen nauwkeurig en betrouwbaar te manipuleren. Een andere uitdaging is de lage snelheid van AFM, waardoor het lezen en schrijven van gegevens relatief traag zou zijn in vergelijking met de huidige technologieën.

Over het geheel genomen is AFM-computergeheugen veelbelovend als een potentiële toekomstige technologie voor gegevensopslag met ultrahoge dichtheid, maar er is nog steeds aanzienlijk onderzoek en ontwikkeling nodig om de uitdagingen te overwinnen en deze in de praktijk te brengen.