Voordelen:

* Kosteneffectief: Vergeleken met zijn krachtigere tijdgenoten was de 8088 relatief goedkoop te vervaardigen, waardoor hij toegankelijk was voor een breder scala aan toepassingen. Dit was een sleutelfactor bij de acceptatie ervan op de IBM PC.

* Achterwaartse compatibiliteit (met 8086): Het was in wezen een "verkorte" versie van de 8086, die dezelfde instructieset deelde. Dit betekende dat software geschreven voor de 8086, met enkele aanpassingen, op de 8088 kon draaien.

* Voldoende voor vroege toepassingen: De 8088 was krachtig genoeg om de taken uit te voeren die door vroege personal computers werden gevraagd, zoals tekstverwerking, spreadsheets en eenvoudige spelletjes. De prestaties waren voldoende voor de relatief weinig gevraagde toepassingen van die tijd.

* 16-bits architectuur: Voor zijn tijd was een 16-bits architectuur een aanzienlijke stap vooruit ten opzichte van 8-bits systemen, en bood verbeterde geheugenadressering en verwerkingsmogelijkheden. Dit droeg bij aan zijn superieure prestaties ten opzichte van zijn 8-bit voorgangers.

* Fundament voor de pc-revolutie: De betaalbaarheid en prestaties ervan waren cruciaal bij het populariseren van personal computing en legden de basis voor de enorme industrie die daarop volgde.

Nadelen:

* Beperkte verwerkingskracht: Volgens de huidige normen was de 8088 ongelooflijk traag. De kloksnelheid was relatief laag (meestal 4,77 MHz in vroege IBM-pc's) en de 8-bit databus (ondanks dat het intern een 16-bit processor was) zorgde voor ernstige knelpunten in de gegevensoverdrachtsnelheden.

* Kleine adresruimte: De 20-bits adresbus beperkte de mogelijkheid om rechtstreeks een relatief kleine hoeveelheid geheugen (1 MB) te adresseren. Dit betekende dat complexe applicaties al snel tegen geheugenbeperkingen aanliepen.

* 8-bit databusknelpunt: Dit was misschien wel de belangrijkste zwakte. Terwijl de processor zelf 16 bits intern kon verwerken, kon hij slechts 8 bits aan gegevens tegelijk van en naar het geheugen overbrengen. Dit belemmerde de prestaties ernstig, vooral als het om grotere datasets gaat.

* Beperkte instructieset: Hoewel de instructieset een verbetering was ten opzichte van eerdere architecturen, ontbrak het aan veel geavanceerde functies die in latere processors te vinden waren.

* Geen ingebouwde drijvende-komma-eenheid (FPU): Zwevende-kommaberekeningen, cruciaal voor veel wetenschappelijke en technische toepassingen, moesten in software worden afgehandeld, waardoor de berekeningen aanzienlijk werden vertraagd. Dit vereiste de toevoeging van een externe wiskundige coprocessor (zoals de 8087) voor betere prestaties op deze gebieden.

* Gebrek aan geheugenbeheer: De 8088 had beperkte mogelijkheden voor geheugenbeheer, waardoor hij kwetsbaar was voor softwarecrashes en geheugenconflicten.

Samenvattend was de Intel 8088 een revolutionaire chip voor die tijd, die de weg vrijmaakte voor de personal computer-revolutie. De beperkingen op het gebied van verwerkingskracht, geheugenadressering en gegevensoverdrachtsnelheid waren echter aanzienlijke nadelen, die snel werden overtroffen door latere processors. De erfenis van het bedrijf ligt niet in zijn technische bekwaamheid volgens de huidige normen, maar in zijn rol als fundamenteel onderdeel in de wijdverbreide adoptie van personal computers.