Hier is een uitsplitsing:

Pentium -processors (vóór Core 2 Duo):

* Netburst Microarchitecture: Deze architectuur was gericht op hoge kloksnelheden en pijpleidingsdiepte. Hoewel dit in sommige werklast goede prestaties bood, verbruikte het veel kracht en genereerde het aanzienlijke hitte.

* Complexe instructieset computing (CISC): Pentium -processors vertrouwden op een CISC -instructieset, die krachtig maar complex was. Dit resulteerde in langzamere uitvoeringstijden voor sommige instructies.

Intel Core 2 Duo:

* Core Microarchitecture: Deze architectuur verschoof de focus van hoge kloksnelheden naar efficiënte uitvoering. Het introduceerde nieuwe functies zoals:

* Uitgevoerde uitvoering: Hiermee kan de processor instructies in een geoptimaliseerde volgorde uitvoeren, zelfs als ze niet in de oorspronkelijke volgorde zijn.

* grotere L1- en L2 -caches: Verbetert de prestaties door de noodzaak om toegang te krijgen tot een langzamer hoofdgeheugen te verminderen.

* simd (enkele instructie, meerdere gegevens) Instructies: Kan de processor tegelijkertijd bewerkingen op meerdere gegevenselementen uitvoeren, waardoor de prestaties in multimedia- en grafische toepassingen worden verhoogd.

* Verminderde instructieset computing (RISC): Core 2 Duo -processors gebruiken een RISC -instructieset, die eenvoudiger en over het algemeen sneller is om uit te voeren.

Key Takeaways:

* Core 2 Duo bood een belangrijke prestatieboost over eerdere Pentium -processors vanwege de nieuwe kernmicroarchitectuur.

* Core 2 Duo was krachtiger en genereerde minder warmte dan eerdere Pentium-processors.

* De verandering van CISC naar RISC was een significante verschuiving in de benadering van Intel naar processorontwerp, wat leidde tot grotere efficiëntie en prestaties.

In wezen betekende de Core 2 Duo -architectuur een aanzienlijk afwijking van de vorige Netburst -aanpak en leidde een nieuw tijdperk van efficiënte en krachtige processors in.