Het onderscheidende kenmerk van een farfield-monitor is dat de geluidsgolven die door de luidspreker worden uitgezonden, als ongeveer vlakke golven worden beschouwd; dat wil zeggen dat de oppervlakken met een constante fase in wezen evenwijdige vlakken zijn wanneer het geluid de luisteraar of microfoon bereikt, en dat de golffronten in wezen vlak zijn over het gehele luistergebied.

FFM's worden doorgaans gebruikt voor mix-, mastering- en uitzendtoepassingen. Ze worden meestal op een afstand van 2-3 meter (6-10 voet) of meer van de luisteraar geplaatst.

Omdat FFM's verder weg staan ​​dan nearfield-monitors, hoort de luisteraar het geluid nadat het de kans heeft gehad om met de kamer te communiceren en zich te vermengen met de natuurlijke weerkaatsing. Dit kan het lastiger maken om specifieke details in de mix te horen, maar het kan er ook voor zorgen dat de mix natuurlijker en ruimtelijker klinkt.

FFM's hebben doorgaans grotere woofers en tweeters dan nearfield-monitoren, en ze zijn vaak duurder. Ze kunnen echter een nauwkeuriger weergave geven van het geluid van een mix in een echte omgeving.