| Sommige virussen kunnen ongelooflijk lang inactief of latent blijven, variërend van maanden tot decennia, zelfs een heel leven in sommige gevallen. De duur varieert sterk, afhankelijk van het specifieke virus en het immuunsysteem van de gastheer.
Hier zijn enkele voorbeelden:
* Herpesvirussen (bijv. herpes simplex-virus, varicella-zoster-virus, Epstein-Barr-virus): Deze virussen zorgen voor latentie in zenuwcellen of lymfocyten en kunnen jaren of zelfs decennia later opnieuw activeren, waardoor terugkerende infecties ontstaan (koortsblaasjes, gordelroos, reactivering van mononucleosis).
* Human immunodeficiëntievirus (HIV): Hoewel HIV niet strikt latent is op dezelfde manier als herpesvirussen, kan het vele jaren inactief blijven in een reservoir van latent geïnfecteerde cellen, zelfs met antiretrovirale therapie. Deze latentie maakt het een uitdaging om HIV volledig uit te roeien.
* Human papillomavirus (HPV): Veel HPV-infecties verdwijnen vanzelf, maar sommige kunnen jarenlang aanhouden en bijdragen aan de ontwikkeling van baarmoederhalskanker en andere vormen van kanker.
* Varicella-zoster-virus (VZV): Na waterpokken te hebben veroorzaakt, brengt VZV latentie in zenuwganglia tot stand en kan het jaren later opnieuw activeren als gordelroos.
De latentietijd wordt beïnvloed door factoren zoals de immuunstatus van de gastheer (een verzwakt immuunsysteem kan leiden tot frequentere reactiveringen), de specifieke virusstam en omgevingsfactoren. Het is belangrijk op te merken dat, ook al is een virus latent, het niet noodzakelijkerwijs onschadelijk is; het kan opnieuw activeren en later ziekte veroorzaken. |
