Hier is een overzicht van hoe opstarten werkt en wat de rol speelt van een "opstartblok" in een UNIX-achtig systeem:

1. Master Boot Record (MBR) / GUID-partitietabel (GPT): Dit is de allereerste sector op de harde schijf. Bij systemen die MBR gebruiken, bevatten de eerste 512 bytes een klein bootloaderprogramma. De primaire functie van dit programma is het lokaliseren en laden van de volgende fase bootloader. GPT-systemen gebruiken een soortgelijk concept, maar de locatie en structuur van de bootloader verschillen. Dit eerste gedeelte komt het dichtst in de buurt van een "opstartblok", maar is erg klein en rudimentair.

2. Bootlader (bijvoorbeeld GRUB, systemd-boot, rEFInd): De MBR- of GPT-lader laadt een groter bootloaderprogramma. Dit is het cruciale onderdeel. De bootloader is verantwoordelijk voor:

* De kernel van het besturingssysteem vinden: Het zoekt op de harde schijf naar de kernelimage (meestal een gecomprimeerd bestand dat de kern van het besturingssysteem bevat).

* De kernel in het geheugen laden: De bootloader kopieert de kernel naar RAM.

* Parameters doorgeven aan de kernel: Het biedt informatie zoals de locatie van het rootbestandssysteem en andere opstartopties.

* Controle overdragen naar de kernel: Ten slotte springt het naar het uitvoeringspunt van de kernel en initieert het besturingssysteem.

De bootloader zelf is vaak verspreid over meerdere sectoren of zelfs meerdere bestanden. Daarom is er geen enkel "opstartblok" dat het hele proces bevat.

Samenvattend:hoewel de MBR/GPT dient als een minimaal initieel opstartblok, is de echte functionaliteit verspreid over de MBR/GPT en de grotere bootloader. De bootloader verzorgt het grootste deel van het opstartproces en is niet beperkt tot een enkel blok. De term "opstartblok" wordt in de context van UNIX-achtige systemen vaak losjes gebruikt en verwijst naar de beginfase van het opstarten in plaats van naar een specifieke, enkele sector.