Je denkt waarschijnlijk aan `su` (vervangende gebruiker) en `sudo` (Vervangende gebruiker doen). Er is geen commando genaamd "Su-Aloke" in standaard UNIX/Linux-systemen.
Hier is een uitsplitsing van de belangrijkste verschillen:
`su`
* Doel: Hiermee kunt u een andere gebruiker worden (meestal wortel).
* authenticatie: Vereist het wachtwoord van de doelgebruiker .
* Gebruik:
* `su [gebruikersnaam]` - schakelt over naar de opgegeven gebruiker (standaard ingesteld op root als er geen gebruikersnaam wordt gegeven).
* `su - [gebruikersnaam]` - schakelt naar de opgegeven gebruiker en erft hun omgevingsvariabelen en shell .
* machtigingen: Over het algemeen vereist root privileges Om over te schakelen naar een niet-root gebruiker, of vice versa.
`sudo`
* Doel: Hiermee kunt u een enkele opdracht uitvoeren als een andere gebruiker (meestal wortel).
* authenticatie: Vereist uw eigen wachtwoord , niet die van de doelgebruiker.
* Gebruik: `sudo [Command]` - voert de opgegeven opdracht uit met de privileges van de gebruiker die is opgegeven in het bestand '/etc/sudoers'.
* machtigingen: Vereist dat u in het bestand `/etc/sudoers wordt vermeld met specifieke machtigingen voor de opdracht die u wilt uitvoeren.
Sleutelverschillen
* Scope: `Su` biedt een volledige shell -sessie als een andere gebruiker; `sudo` voert een enkele opdracht uit.
* authenticatie: `su` vereist het wachtwoord van de doelgebruiker; `sudo` vereist uw eigen wachtwoord.
* machtigingen: 'Su` heeft over het algemeen wortelrechten nodig; `sudo` vertrouwt op machtigingen die zijn gedefinieerd in`/etc/sudoers`.
Samenvattend:
* Gebruik `su` wanneer u moet werken als een andere gebruiker voor een langere periode.
* Gebruik `sudo` wanneer u een specifieke opdracht moet uitvoeren met verhoogde privileges.
Vergeet niet dat het gebruik van wortelrechten aanzienlijke beveiligingsrisico's met zich meebrengt. Gebruik deze opdrachten altijd op verantwoorde wijze en met voorzichtigheid. |