P7M-bestanden zijn gebaseerd op de CMS-standaard (Cryptographic Message Syntax), die is gedefinieerd in RFC 5652. Deze standaard specificeert hoe digitale handtekeningen en certificaten moeten worden gestructureerd om compatibel te zijn met een verscheidenheid aan applicaties en platforms.

Wanneer een P7M-bestand wordt gemaakt, wordt de digitale handtekening van de afzender gemaakt met behulp van een privésleutel. Deze privésleutel is uniek voor de afzender en wordt gebruikt om ervoor te zorgen dat er na ondertekening niet met het P7M-bestand kan worden geknoeid. In het P7M-bestand zijn ook de certificaten van de afzender opgenomen, die worden gebruikt om de identiteit van de afzender te verifiëren.

Wanneer een P7M-bestand wordt ontvangen, kan de ontvanger de certificaten van de afzender gebruiken om de identiteit van de afzender te verifiëren. De ontvanger kan ook zijn eigen privésleutel gebruiken om het P7M-bestand te decoderen, als dit is gecodeerd.

P7M-bestanden zijn een veilige manier om gegevens te verzenden en op te slaan, omdat ze zowel digitale handtekening- als coderingsmogelijkheden bieden. Dit maakt ze een goede keuze voor het verzenden van gevoelige documenten of andere belangrijke gegevens.