Wired Equivalent Privacy ( WEP ) is de eerste draadloze netwerk beveiligingsprotocol , geïntroduceerd in 1999 . WEP werd gevolgd door Wi - Fi Protected Access ( WPA ) . WEP- beveiligingsprotocollen oorspronkelijk begonnen bij 64 - bits encryptie , maar werd uitgebreid met 128 - en 256 - bit encryptie . WEP werkt door het versleutelen van datapakketten als ze worden verzonden via het draadloze netwerk . WEP 64 - Bit
WEP 64 - bits , ook wel bekend als WEP 40 , is de oorspronkelijke WEP- beveiligingsprotocol . Deze versie van WEP gebruikt een 40 - bits sleutel voor encryptie . Deze 40 - bit sleutel wordt gecombineerd met een initialisatie vector om de uiteindelijke sleutel te maken . De initialisatievector biedt een identificerend cipher dus de versleutelde gegevens kunnen worden ontsleuteld nadat het zijn bestemming bereikt . WEP 64 - bit is makkelijk voor hackers om in te breken in vanwege de korte sleutellengte .
WEP 128 - bits WEP
128 - bit is ook bekend als WEP 104 , omdat het gebruik maakt van een 104 - bits sleutel om draadloze gegevens te versleutelen . WEP 128 - bit heeft een hogere veiligheid effectiviteit dan WEP 64 - bit als gevolg van de langere sleutel . Hoe langer de sleutel is , hoe minder waarschijnlijk het is dat een van de data worden gedupliceerd in voldoende hoge hoeveelheden voor een hacker de gegevens te decoderen . WEP 128 - bit encryptie kan worden gekraakt als een hacker registreert voldoende datapakketten van het versleutelde netwerk .
WEP Plus
Agere Systems ontwikkelde de WEP- Plus beveiliging protocol, dat zwakke initialisatie vectoren elimineert om het moeilijker voor een hacker om de gegevens versleutelde gegevens te gebruiken om datapakket inhoud te bepalen . De belangrijkste beperking voor de WEP- Plus is zowel het verzenden en ontvangen van het netwerk moeten worden versleuteld met WEP- Plus voor het volledig effectief te zijn .
|
