IP
staat voor Internet Protocol . Dit protocol was oorspronkelijk onderdeel van een grotere protocol genaamd TCP /IP , maar daarna werd een onafhankelijke protocol wanneer de componenten van TCP /IP werden gesplitst in 1981 . Het eerste gebruik van IP-adressen zich in 1974 tussen de Universiteit onderzoeksteams . Het formaat van het adres dat we vandaag de dag gebruiken dateert van die eerste jaren van netwerken .
Onderliggende Adres

Mensen
gebruiken de puntnotatie van het IP-adres , computers don ' t . De echte adres is een tweeëndertig bits binair getal . Mensen opschrijven van een reeks nullen en men kon vrij gemakkelijk een positie , of omzetting van twee nummers overslaan . Het implementeren van een binair getal als adres regeling was niet praktisch . Een tweede plan werd voorgesteld om die lange nummers vertolken in hanteerbare brokken . 32 bits componeren vier bytes . Een byte is acht bits lang , die ook wel een octet . Elk octet werd omgezet in een hexadecimaal getal . Hexadecimaal is een basis 16 telsysteem , met behulp van de cijfers 0-9 en de letters A - F. Het voorstel om het IP-adres leesbaarder te maken was om elke byte drukken als een twee cijferig hexadecimaal getal en scheid elk met een punt . Het resultaat was niet veel meer te begrijpen , zodat de makers van het IP-adres vestigden zich op het gebruik van de dot- notatie , maar het omzetten van elke byte in een decimaal getal .
Toegankelijkheid
< br >

Hoewel het IP-adres in de dot -formaat is nog steeds bij ons vandaag , heeft zij geen bevredigende oplossing voor het maken van internetadressen toegankelijk voor het publiek . De oplossing kwam in 1991 toen Sir Tim Berners - Lee de uitvinder van het World Wide Web . Een webadres biedt een onvergetelijke adres dat het publiek in kunt typen met weinig fouten . Het webadres wordt geïnterpreteerd in een IP -adres in de dot -formaat , maar dat is nog slechts een interpretatie van de 32 - bits binair getal , dat is het echte adres .
Alternatieven
< br >

de 32 - bits getal , de hexadecimale interpretatie en de decimale puntnotatie zijn alle geldige vormen van IP -adres . Het webadres is een gedenkwaardige interpretatie van een IP-adres .
Probleem

Het IP -adres formaat
we vandaag kennen heet IPv4 . De mogelijke permutaties verkrijgbaar met een 32 cijferig binair nummer leek meer dan genoeg om al aanpakken behoeften van de wetenschappelijke gemeenschap te leveren . De uitvinders van het systeem had geen idee hoe populair het internet zou worden , en het aantal beschikbare adressen raakt op . Vervanging van de IP -adres heeft al besloten . Dit heet IPv6 ( IPv5 werd weggegooid ) en omvat acht vier hexadecimale cijfers brokken gescheiden door dubbele punten . Het nieuwe formaat is even onmogelijk te onthouden , en dus de afhankelijkheid van webadressen voor het publiek een zinvolle adres geven aan een computer zal .

Blijven