Pakketbeheerders in Linux onderhouden doorgaans een opslagplaats of verzameling softwarepakketten, georganiseerd met metagegevens over hun versies, afhankelijkheden en andere relevante informatie. Wanneer gebruikers een softwarepakket willen installeren of bijwerken, kunnen ze de pakketbeheerder gebruiken om automatisch de vereiste pakketbestanden op te halen, het installatieproces te beheren en eventuele afhankelijkheden op te lossen, zodat de benodigde bibliotheken en afhankelijkheden ook worden geïnstalleerd.

Dit vereenvoudigt de software-installatie en het beheer voor Linux-gebruikers, waardoor ze eenvoudig met opdrachten software van hun systemen kunnen installeren, bijwerken of verwijderen. Enkele populaire pakketbeheerders in Linux zijn onder meer:

1. Geavanceerde pakkettool (APT)/Geavanceerd verpakkingssysteem (APT): APT wordt veel gebruikt in op Debian gebaseerde distributies zoals Ubuntu en Debian. Het biedt een opdrachtregelinterface (CLI) voor pakketbeheer.

2. Yum (Yellowdog Updater aangepast): Yum is de pakketbeheerder voor op Red Hat gebaseerde distributies zoals CentOS, Red Hat Enterprise Linux (RHEL) en Fedora.

3. dnf (Dandified yum): Dnf is een moderne en verbeterde vervanging voor Yum, beschikbaar in nieuwere op Red Hat gebaseerde distributies.

4. Zypper: Zypper is een pakketbeheerder die wordt gebruikt in openSUSE- en SUSE Linux Enterprise-distributies.

5. Pacman: Pacman is de pakketbeheerder voor Arch Linux en zijn derivaten, zoals Manjaro.

Door pakketbeheerders te gebruiken, kunnen Linux-gebruikers hun systemen eenvoudiger en efficiënter onderhouden, zodat ze over de nieuwste softwareversies en afhankelijkheden beschikken, zonder zich zorgen te hoeven maken over handmatige pakketinstallatie en -beheer.