De toegang tot geheime overheidsgegevens wordt strikt gecontroleerd en beperkt tot personen met een geldige "need to know" en de juiste veiligheidsmachtiging. Dit betekent dat er verschillende factoren aanwezig moeten zijn:
* Veiligheidsverklaring: Individuen moeten beschikken over een veiligheidsmachtiging (vertrouwelijk, geheim, topgeheim, enz.) die is verleend door de relevante overheidsinstantie na een grondig antecedentenonderzoek. Het klaringsniveau moet overeenkomen met of hoger zijn dan het classificatieniveau van de gegevens.
* Wat je moet weten: Zelfs met de juiste toestemming hebben individuen alleen toegang tot geheime informatie die direct relevant is voor hun officiële taken. Het simpelweg hebben van een toestemming geeft geen algemene toegang tot alle geclassificeerde materialen. Dit wordt vaak gedocumenteerd en beoordeeld.
* Officiële plicht: Toegang wordt alleen verleend in het kader van het uitvoeren van officiële overheidswerkzaamheden. Persoonlijk gebruik of delen van geheime informatie is ten strengste verboden.
* Systeemtoegang: De toegang wordt vaak verder beperkt door machtigingen en controles op systeemniveau. Zelfs met goedkeuring en een ‘need-to-know’ hebben individuen mogelijk geen toegang tot specifieke databases of bestanden zonder aanvullende toestemming.
* Compartimentering: Zeer gevoelige informatie wordt vaak verder gecompartimenteerd. Dit betekent dat zelfs personen met de juiste goedkeuring en 'need-to-know' mogelijk geen toegang hebben tot alle delen van een geclassificeerd project, afhankelijk van hun specifieke rol.
Kortom, toegang wordt verleend op een zeer gedetailleerd niveau, bepaald door een combinatie van factoren om de bescherming van de nationale veiligheid te waarborgen. De specifieke procedures en autorisatieniveaus kunnen enigszins variëren tussen landen en overheidsinstanties, maar de algemene principes blijven consistent. |