De tactiek van ondergrondse sappen werd prominent toegepast in de 16e en 17e eeuw, vooral in Europa, waar belegeringen van forten gebruikelijk waren. Hier zijn de belangrijkste elementen en het proces van ondergrondse sappen:

1. Planning: Voordat ze met een sap beginnen, plannen ingenieurs en militaire leiders zorgvuldig de indeling en richting van de loopgraaf om obstakels te vermijden en strategische punten onder de vestingwerken van de vijand te bereiken.

2. Het sap graven: Gespecialiseerde eenheden van geniesoldaten, vaak bestaande uit bekwame mijnwerkers, beginnen het sap te graven. Het sap is meestal smal, waardoor doorgaans slechts één of twee soldaten tegelijkertijd kunnen werken. Om de stealth te behouden, is het graafproces vaak langzaam en voorzichtig.

3. Houten ondersteuning: Naarmate het sap dieper de grond in dringt, worden houten steunen, zoals balken en frames, gebruikt om de wanden van de greppel te versterken en te voorkomen dat deze instort.

4. Langzaam vooruitgaan: Soldaten voeren het sap naar voren door te graven, meestal 's nachts, om het risico te minimaliseren dat ze door vijandelijke troepen worden opgemerkt. Het proces is vaak methodisch, waarbij soldaten in ploegendiensten wisselen om continu werk te garanderen.

5. Plaatsing van explosieven: Zodra het sap onder het beoogde fort of de beoogde muur komt, worden ladingen explosieven, zoals buskruit of ander brandbaar materiaal, geplaatst. De ladingen zijn zorgvuldig gepositioneerd om hun destructieve impact te maximaliseren.

6. Ontploffing: De explosieven worden vervolgens ontstoken, waardoor een gecontroleerde ontploffing ontstaat die de verdediging van de vijand instort of doorbreekt. Hierdoor kunnen aanvallende troepen de verzwakte positie binnenkomen en aanvallen.

7. Tegenwerken: Tegen-ondermijnende operaties werden vaak door verdedigers gebruikt om ondergrondse sappen te bestrijden. Verdedigende troepen zouden hun eigen sappen kunnen graven om de tunnels van de aanvallers te onderscheppen en te vernietigen, of om explosieven te leggen om hun mijnen te laten instorten.

8. Tactische betekenis: Ondergrondse sappen speelden een cruciale rol in de belegeringsoorlog doordat aanvallers vijandelijke vestingwerken veilig en met grotere kansen op succes konden compromitteren. Ze waren echter niet zonder risico's, aangezien instortende loopgraven en vijandelijke tegenmaatregelen altijd gevaarlijk waren voor de geniesoldaten.

Bij moderne militaire operaties hebben technologische vooruitgang en het gebruik van zware machines de traditionele methoden van ondergrondse sappen grotendeels vervangen, maar het concept blijft belangrijk als historische tactiek die de uitkomst van vele veldslagen heeft beïnvloed en heeft bijgedragen aan de evolutie van belegeringsoorlogen.