1. Low-code en no-code platforms:

- Wat ze zijn: Deze platforms stellen gebruikers in staat om minimale coderingservaring te maken om software te maken met behulp van visuele interfaces, componenten van drag-and-drop en vooraf gebouwde sjablonen.

- Voorbeelden: Webflow, Bubble, Wix, Zapier, Microsoft Power Apps

- Beperkingen: Hoewel ze geweldig zijn voor eenvoudige applicaties, hebben ze vaak beperkingen als het gaat om sterk aangepaste of complexe software.

2. Codegeneratoren:

- Wat ze zijn: Deze tools nemen specificaties of modellen op hoog niveau als invoer en genereren automatisch code in een specifieke programmeertaal.

- Voorbeelden: Swagger Codegen (genereert API -clientbibliotheken), yeoman (steigers projectstructuren), rails -generatoren (maak gemeenschappelijke componenten in Ruby on Rails).

- Beperkingen: Ze blinken uit in repetitieve taken, maar kunnen handmatige interventie vereisen voor ingewikkelde logica.

3. Kunstmatige intelligentie (AI) in softwareontwikkeling:

- wat het doet: AI komt binnen bij het genereren van codes, bugdetectie en suggereert zelfs codeverbeteringen.

- Voorbeelden: GitHub Copilot (AI-aangedreven code-voltooiing), Deepcode (identificeert kwetsbaarheden), Tabnine (voorspellende codesuggesties).

- Beperkingen: AI is nog in ontwikkeling en produceert mogelijk niet altijd perfecte of veilige code. Menselijk toezicht blijft cruciaal.

Dus, software maakt software?

- In zekere zin, ja! Deze tools automatiseren belangrijke delen van het softwareontwikkelingsproces, waardoor het sneller en toegankelijker wordt.

- Menselijke expertise is echter nog steeds van vitaal belang voor het definiëren van vereisten, het ontwerpen van architectuur, het waarborgen van kwaliteit en het omgaan met de nuances van complexe softwareprojecten.

Zie het als een samenwerking:ontwikkelaars worden steeds meer op architecten en geleiders, en gebruiken krachtige tools om software efficiënter te maken.