Hier is een uitsplitsing:

* CCD (geladen gekoppeld apparaat): Dit was het eerste type sensor dat werd gebruikt in digitale camera's. CCD's zijn lichtgevoelige halfgeleiderapparaten die licht omzetten in elektrische signalen. Wanneer licht de CCD raakt, creëert het een lading die evenredig is met de intensiteit van het licht. Deze ladingen worden vervolgens over de sensor overgedragen in een proces dat "lading koppeling" wordt genoemd, uiteindelijk als digitale gegevens uitgelezen.

* CMOS (complementaire metaal-oxide halfgeleider): CMOS -sensoren zijn nieuwer en hebben CCD's grotendeels vervangen in moderne camera's. CMOS-sensoren gebruiken een andere technologie om licht om te zetten in elektrische signalen en biedt voordelen zoals lager stroomverbruik, snellere leessnelheden en betere prestaties met weinig licht.

Hoe deze sensoren werken:

Zowel CCD- als CMOS -sensoren werken volgens het principe van foto -elektrisch effect , waar lichte fotonen een halfgeleidermateriaal raken en elektronen maken. Het aantal gegenereerde elektronen is evenredig met de intensiteit van het licht. Deze elektronen worden vervolgens opgeslagen in "Wells" of "Pixels" op de sensor en vormen een afbeelding.

De evolutie van digitale camera's:

* Vroege digitale camera's: Aanvankelijk werden CCD's gebruikt in digitale camera's, wat leidde tot omvangrijke en dure apparaten met een beperkte resolutie.

* opkomst van CMO's: Met de ontwikkeling van CMOS -technologie werden digitale camera's kleiner, betaalbaarder en boden een betere beeldkwaliteit.

Samenvattend was de ontwikkeling van CCD- en CMOS -sensoren de cruciale technologische doorbraak die de overgang van filmcamera's naar digitale camera's mogelijk maakte.