RISC-verwerkers hebben een kleine set eenvoudige instructies, die elk een enkele basisbewerking uitvoeren. Deze eenvoud maakt RISC-processors eenvoudiger te ontwerpen en implementeren, en zorgt er ook voor dat ze efficiënter kunnen zijn. RISC-processors gebruiken doorgaans een pijplijnarchitectuur, waardoor ze meerdere instructies tegelijkertijd kunnen uitvoeren.

CISC-verwerkers , aan de andere kant, hebben een groot aantal complexe instructies, die elk een verscheidenheid aan verschillende bewerkingen kunnen uitvoeren. Deze complexiteit maakt CISC-processors moeilijker te ontwerpen en te implementeren, en maakt ze ook minder efficiënt. CISC-processors gebruiken doorgaans een niet-gepijplijnde architectuur, wat betekent dat ze slechts één instructie tegelijk kunnen uitvoeren.

Hier is een tabel die de belangrijkste verschillen tussen RISC en CISC samenvat:

| Kenmerk | RISC | CISC |

|---|---|---|

| Aantal instructies | Klein | Groot |

| Complexiteit van instructies | Eenvoudig | Complex |

| Gemak van ontwerp en implementatie | Gemakkelijk | Moeilijk |

| Efficiëntie | Efficiënter | Minder efficiënt |

| Pijpleidingen | Typisch pijplijn | Meestal niet-gepipelined |

Over het algemeen zijn RISC-processors beter geschikt voor taken die een hoge mate van efficiëntie vereisen, zoals het uitvoeren van besturingssystemen en databasebeheersystemen. CISC-processors zijn beter geschikt voor taken die een hoge mate van flexibiliteit vereisen, zoals het uitvoeren van tekstverwerkings- en spreadsheetprogramma's.

Het onderscheid tussen RISC en CISC wordt echter steeds vager. Veel moderne processors gebruiken een hybride architectuur die elementen van zowel RISC als CISC combineert. Hierdoor kunnen verwerkers het beste van twee werelden bereiken:de efficiëntie van RISC en de flexibiliteit van CISC.