U kunt echter een fysieke database maken met behulp van niet-digitale methoden. Hier is hoe:

Fysieke databasemethoden:

* kaartcatalogus: Een klassiek voorbeeld, gevonden in bibliotheken. Kaarten zijn alfabetisch georganiseerd en bevatten belangrijke informatie over elk boek.

* bestandsmappen: Maak mappen met categorieën en winkel documenten, bonnen of andere informatie erin.

* indexkaarten: Gebruik indexkaarten om individuele stukjes informatie op te nemen, zoals contacten, afspraken of projectnotities. U kunt ze vervolgens in categorieën organiseren met behulp van een systeem zoals kleurcodering of alfabetische volgorde.

* spreadsheet: U kunt een eenvoudige spreadsheet op papier of een whiteboard maken om gegevens in rijen en kolommen te organiseren. Dit zorgt voor snelle referentie- en basisanalyse.

* Tabellen met kruisverwijzing: Vergelijkbaar met een spreadsheet, maar met meerdere tafels gekoppeld door gemeenschappelijke velden. U kunt bijvoorbeeld een tabel hebben voor werknemers, een tabel voor afdelingen en een tabel voor projecten, waarbij elke tabel is gekoppeld door werknemers -ID, afdelings -ID en project -ID.

Beperkingen van fysieke databases:

* Beperkte zoekfunctionaliteit: U moet de fysieke database handmatig doorzoeken om specifieke informatie te vinden.

* Moeilijk bij te werken: Het bijwerken van informatie vereist het fysiek wijzigen van de database.

* vatbaar voor schade: Fysieke databases kunnen gemakkelijk worden beschadigd, verloren of vernietigd.

* Beperkte capaciteit: Fysieke databases hebben een beperkte capaciteit in vergelijking met hun digitale tegenhangers.

* Moeilijk te delen: Het delen van informatie vereist fysiek overdracht van de database.

Conclusie:

Hoewel u zonder computer een fysieke database kunt maken, ontbreekt deze de mogelijkheden en efficiëntie van een digitale database. Voor de meeste moderne applicaties is een digitale database de voorkeursoptie.