| De datalinklaag is de tweede laag in het zevenlaags OSI-model (of laag 2 in het vijflaags TCP/IP-model). Het is verantwoordelijk voor een betrouwbare gegevensoverdracht tussen twee rechtstreeks verbonden knooppunten. Het houdt zich niet bezig met de betekenis van de gegevens (dat zijn de hogere lagen), maar richt zich eerder op de fysieke overdracht van dataframes via een enkele link.
Compositie:
De datalinklaag bestaat doorgaans uit twee sublagen:
1. Logische linkcontrole (LLC): Deze sublaag bevindt zich boven de MAC-sublaag en biedt services die onafhankelijk zijn van de specifieke netwerktechnologie die wordt gebruikt. De belangrijkste functies zijn onder meer:
* Adres: Het verstrekken van logische adressen om onderscheid te maken tussen apparaten op het netwerk. Deze adressen verschillen vaak van de fysieke adressen die door de MAC-sublaag worden gebruikt.
* Stroomcontrole: Het reguleren van de snelheid van gegevensoverdracht om te voorkomen dat het ontvangende knooppunt wordt overweldigd.
* Foutcontrole: Het detecteren en corrigeren van fouten die tijdens de verzending kunnen optreden. Hierbij zijn vaak controlesommen of andere foutdetectiemechanismen betrokken.
* Meervoudige toegangscontrole (MAC): Dit aspect wordt soms beschouwd als onderdeel van LLC en richt zich op het beheren van de toegang tot het gedeelde medium in een omgeving met meerdere toegangen (bijvoorbeeld Ethernet).
2. Mediatoegangscontrole (MAC): Deze sublaag zit dichter bij de fysieke laag en behandelt de specifieke hardware en fysieke kenmerken van het netwerk. De belangrijkste functies zijn onder meer:
* Fysieke adressering: Het gebruik van fysieke adressen (zoals MAC-adressen) om netwerkinterfacekaarten (NIC's) uniek te identificeren.
* Framesynchronisatie: Ervoor zorgen dat de ontvanger het begin en einde van een dataframe correct kan identificeren.
* Foutdetectie: Het gebruik van technieken zoals checksums om fouten in de verzonden gegevens te detecteren.
* Gemiddelde toegangscontrole: In netwerken met meerdere toegangen (zoals Ethernet) bepalen MAC-protocollen (zoals CSMA/CD of CSMA/CA) hoe apparaten toegang krijgen tot het gedeelde medium om gegevens te verzenden.
Geleverde services:
De datalinklaag biedt verschillende cruciale diensten:
* Inlijsten: Inkapselen van gegevens in frames, toevoegen van headers en trailers voor besturingsinformatie. Dit helpt bij het afbakenen van data-eenheden en maakt identificatie en foutdetectie mogelijk.
* Fysieke adressering: MAC-adressen gebruiken om de afzender en ontvanger van een frame te identificeren.
* Foutdetectie en -correctie: Het detecteren van fouten die optreden tijdens de verzending met behulp van technieken zoals checksums en cyclische redundantiecontroles (CRC's) en het mogelijk corrigeren ervan.
* Stroomcontrole: Beheer van de snelheid van gegevensoverdracht om te voorkomen dat de ontvanger wordt overweldigd. Er worden methoden zoals schuifraamprotocollen gebruikt.
* Toegangscontrole: Het reguleren van de toegang tot het gedeelde transmissiemedium in netwerken met meerdere toegangen. Protocollen als CSMA/CD en CSMA/CA zijn voorbeelden.
* Half-duplex en full-duplex werking: Ondersteunt communicatiemodi waarbij slechts één apparaat tegelijk kan zenden (half-duplex) of waarbij apparaten tegelijkertijd kunnen zenden en ontvangen (full-duplex).
Samenvattend overbrugt de datalinklaag de kloof tussen de fysieke hardware en de netwerkprotocollen op een hoger niveau. Het zorgt voor betrouwbare gegevensoverdracht via één enkele link en bereidt de gegevens voor op succesvolle netwerkbrede communicatie beheerd door hogere lagen. Verschillende soorten netwerken (bijvoorbeeld Ethernet, Wi-Fi, PPP) zullen verschillende MAC-sublaagprotocollen gebruiken om deze doelen te bereiken, maar de algemene principes blijven consistent. |
